春江两岸百花深,皓月飞空雪满林。为爱良宵清似昼,独来江畔试幽寻。
东风送冷春衫薄,花月堪怜难掷却。孤月何能夜夜圆,繁花易遣纷纷落。
搔首踟蹰江水滨,月明忽遇弄珠人。红妆笑入花丛去,并作江南肠断春。
月转江亭花影动,数声娇鸟枝头弄。侵晓分途踏月归,连宵应作春江梦。
性本若浮云,因风逐处纷。
穿梅惊蕊落,乘柳讶花芬。
离合终成水,联翩似结纹。
虽难待明月,相对亦欣欣。
房栊微雨过,虫思草根深。
门外青苔色,无人闲到今。
换衫依暮冷,开镜倚秋心。
别意犹能在,应来梦裹寻。
此去京师一握天,太平官府似神仙。
九重明圣无疆寿,千里封圻大有年。
政已知平春缓缓,民无愁叹鼓渊渊。
三呼三祝情何已,稽首君恩雨露边。
镐燕云开纪诞辰,括山人即华封人。
圣明天子千秋节,帖泰时年半月春。
龙左角占农事好,殿西头喜捷书频。
小臣有录如金鉴,愿献吾君德日新。
烧灯过了客思家,独立衡门数暝鸦。燕子未归梅落尽,小窗明月属梨花。
行尽一径龙蛇蟠,病身忽上青云端。天公岂念客来远,偶吹一阵松风寒。
摩挲老眼坐叹息,信有物表非人寰。去天尺五步可到,云梦八九吞何难。
微阳远映众山绿,景气摇动如波澜。青萝吐花叶袅袅,浅水落石声潺潺。
盘空巨石碧如削,暗澹老树苍烟漫。檐牙卓地殿影出,蜗涎上阶夜雨残。
昔人遗迹不复见,但见满目围苍峦。悬知此地可送老,黄叶满庭风闭关。
玉京五城信不远,神仙绶短谁能攀。妄庸柳泌真可笑,安用采药乘朱轓。
南交镇层巘,杰阁倚云开。海日半山雨,松风一壑雷。
新收平寇略,谁识济川才。横浦楼船下,荒林旧筑台。
春深春事懒,春暖换春衣。三径词人过,名园春色归。
风生花暗落,雨后果初肥。只恐红尘到,呼童日掩扉。
遗钗断发填宫井,擪笛魂归春苑影。墙外无人三两声,碧墀铺月梨花冷。
记得西园侍宴时,君王爱度《凉州词》。长调穿风无气力,铜盘露赐传催急。
白杨瑟瑟迷金碗,纤尘光掩昭华琯。歌台小妓惯偷吹,误渍残脂口香满。
蜀山破梦漏丁丁,不敢床前自报名。回廊弓印惊鹦鹉,夜夜亲来续箫谱。