列纛本长青,颇讶杂黑黄。虽云异彫落,黯然多不扬。
岂伊渴天泽,姿貌摧昂藏。应坐旱尘封,莫听劲色彰。
严风凝霿雾,挂树繁晓霜。日出但微泫,安能发故光。
何时甘雪尺,高檠射深窗。翳霾尽漱浣,豁见翠凤翔。
北岭苍髯身,凌寒皎相望。
环球三十国,中华只一隅。世运有变迁,风为乃大殊。
列强竞尚武,谋国重军储。男儿轻七尺,功名马上除。
侧闻江南镇,艳说浙东徐。少壮习军旅,平寇歼其渠。
通译工西语,卓荦贯群书。从戎四十年,所志无不如。
人多羡公遇,富贵践亨衢。我独窥公志,忧危良未舒。
外侮日以亟,勒马空踟蹰。苍茫四顾中,忠悃隐眉须。
东南沿海路,七千里有馀。孰据旅顺险,孰营威海居。
胶澳已租借,台澎更沦胥。广湾与九龙,覆辙鉴前车。
藩篱既全撤,防务患空虚。敌艘盈千数,视我频揶揄。
公任干城寄,何以效驰驱。先忧而后乐,莫负昂藏躯。
当年结发在深闺,岂料人生有别离。
到底不知因色误,马前犹自买臙脂。
别去惟余两鬓皤,离怀可奈故人何。不堪万里飘零甚,况值中年感慨多。
夜雨几时同把酒,朔风今日尚横戈。千秋独羡鸱夷子,一舸偏能访苎萝。
移根千里入名园,酒晕红娇气欲昏。
待得太真春睡醒,风光已不似开元。
占断春风第一枝,银钩低挂玉尘吹。清标压倒繁华境,桃李纷纷总后时。
插空峭壁白云迷,独上高巅万象低。
一路接天连楚界,两峰拔地镇南夷。
泉飞石涧游魂冷,风捲松涛匹马嘶。
踏破层崖心未折,凤凰山后鹧鸪啼。
樊口西山路,春风送客程。烧痕侵断垒,荒草入孤城。
江汉东流大,兵戈满地生。家园回首望,日暮不胜情。
迩来风致日萧疏,还忆禾城判襼初。料理吴绵秋作客,消磨官烛夜仇书。
有时晒箧留花腊,何处看山假笋舆。欲拟荡云好胸次,恐余牢落总难如。
小桥通野市,远岫入溪烟。僧磬夜初静,渔镫人未眠。
长腰炊玉粒,缩顶煮银鳊。愿得携琴酒,牵萝葺一椽。