丈人河上秀,蓟子朔方英。素履终全节,金天独孕精。
留侯无事汉,仲蔚不居城。入粟都随例,褒官自当荣。
寿筵开赤县,真箓授神京。福地通玄极,神仙接岛瀛。
东床分玉液,北斗下金茎。燮理存交酢,调和付太烹。
挥杯邀玉兔,举手揖长庚。月底排鸾驭,云中听凤笙。
过从皆抱朴,招引或篯铿。蔼蔼闻歌至,翩翩倒屣迎。
各酣真率酒,共进太和羹。自有延年诀,谁称介福觥。
诸郎传世德,别驾振家声。何日延三老,如公亦五更。
由来知玉润,应不愧冰清。上寿元平格,遗安乃利贞。
至仁须永命,无事即长生。缕舞纷仙乐,清谣尽胜名。
圣途久芜秽,吾衰复谁治。人乃天地心,三才为纲维。
如何餍糠粕,人人醉如泥。安得独醒者,哺糟啜其醨。
豁然见天地,见南北东西。见心有六经,见心能百为。
见心本广大,见心本精微。见心本高明,见心无倚陂。
人心即宇宙,人心即两仪。两仪与宇宙,吾能握其机。
问机是何为,欲语逼归期。诸生试自思,反求自得之。
戴君工垂佐,业出石镜阴。邂逅道知素,因忆齐云岑。
国计赴留司,若过桑梓林。为予借石镜,可照万古心。
送君出洞去,信手闭三关。君有阳和约,一阳来复还。
大火变朱夏,微凉递秋阴。俯睇红芳丛,仰观松柏林。
感此时节改,安得不沉吟。自强贵及时,流光互侵寻。
众星拱北极,孤鹤遗南音。所欣宇宙内,万里同此心。
仪制本清吏,积弊颇釐革。吾志在邦礼,尔明赞予力。
以礼达诸刑,伐柯不远则。尝闻伯夷典,可以折民忒。
五刑属三千,依伦以立极。以兹协于中,配命在天德。
筒子偏随我,于今三十年。纪纲舒卷里,汗漫化功全。
素质自贞干,虚心是应缘。世间炎冷态,于汝不惭然。
楼船箫鼓动秋清,剑气寒光下紫冥。想得将军经略外,时时骑马看潮生。
白鹿山人白眼多,胸中垒磈柰君何。昨宵梦语阳明月,又共天台月底歌。
天行一息已万里,日月违天如右旋。试问惜阴分寸者,何如息息与存存。