江都车马满斜晖,争赴城南未掩扉。
要识梅花无尽藏,人人襟袖带香归。
佳山祠畔结茅茨,犹记吹埙更和篪。
苏氏旧称小坡赋,秦家晚垂少章诗。
交游一老今华发,畴昔诸昆最白眉。
子不可来吾欲去,壁间尘榻拂何时。
水松百本映门栽,池上荷花似锦开。
记取横塘风景好,归程摹入小诗来。
满插花黄沃巨杯,一丝不遣挂襟怀。
若非供奉仙重谪,必是玄真子再来。
有妓分甘徒自臭,无奴负锸也须埋。
平生不喜名浮实,佳传何消上曲台。
秋赋空高荐,春官辄报闻。
坡公遗李廌,郃辈愧刘蕡。
铁砚三升墨,银袍四尺坟。
自言阴隲远,鹤表会干云。
展开阅读全文
学道无所得,惟于鄙事能。
九帙后篇什,来世有公评。
岂未登社坛,直欲破刘城。
六言与七字,如九转炼成。
宇宙中间物,琐屑不记名。
孰能通伦类,挑抉其微情。
蛾以灯为光,蚊众成雷声。
桑老蚕茧白,草腐萤爝明。
幽谷闻绵蛮,知有迁乔莺。
落日见科斗,深夜有蝈鸣。
蚋嗜醯杂袭,蚓饮泉亦清。
蝇吮血美炙,犬以秽为鲭。
蛇非性好曲,蠖负屈求伸。
蚤惧鸺鶹撮,自匿于衣巾,
虱愁犊鼻破,不免景略扪。
狐依冢作崇,鼠谓社可凭。
痛掴一掌血,饱食五鼎烹。
畴昔同袍子,来问侬师承。
前柴桑处士,后半山老人。
讵能追高雅,或可洗腐陈。
稍有西风起,孤筇挟自随。
名山多着寺,古林必为祠。
鸟过投林急,樵归度嶂迟。
相寻惟有月,搔首待移时。
风标雅合对词臣,映砚窥窗伴演纶。
忽发一枝深谷里,似知茅屋有诗人。
展开阅读全文
长啸生风白浪起,高桅千尺如折棰。
佛狸百万不敢渡,师跣双髐踏一苇。
视鲁叟桴差简捷,比博望槎尤俶诡。
岂小儿女狡狯然,亦大神通游戏尔。
老胡西来纷文字,遍东西旦撒种子。
塔藏共礼熊耳骨,壁观谁得少林髓。
吾闻至人未尝死,岁晚翩翩携只履。
学人其如初祖何,应身已度葱岭矣。
倏来如诇伺,奇中费堤防。最善逃形影,恶知辨臭香。
□□□不见,乌获臂空攘。□诧藏幽密,其如盖愈彰。