急景易如流水去,浮名终与白云空。
何如几曲秋溪上,醉泛一舟雨中。
朝曦杲晴空,宿雾开纷披。萦纡度墟曲,荦确行溪湄。
横桥转山腰,丹垩明招提。豁谺觑阴洞,欲入愁途迷。
流泉暗淙琤,喷壑跳珠玑。岩根石彩翠,映水光参差。
穷高上苍岑,支策行攲危。林端出绀宇,兀与浮云齐。
曾来念旧事,历历经行时。松长向如人,今已老十围。
我尚喜青鬓,还年未生丝。偕游数君子,意拟探幽奇。
诸峰未历览,寒日还平西。同携下前麓,却望兰阴归。
明年艳阳春,更约相追随。当须各努力,补屐寻幽期。
钓台渔父褐为裘,
两两三三舴艋舟。
能纵棹,惯乘流,
长江白浪不曾忧。
松江蟹舍主人欢,
菰饭莼羹亦共餐。
枫叶落,荻花干,
醉宿渔舟不觉寒。
青草湖中月正圆,
巴陵渔父棹歌连。
钓车子,橛头船,
乐在风波不用仙。
锋镝牢囚取次过,依然不废我弦歌。
死犹未肯输心去,贫亦岂能奈我何!
廿两棉花装破被,三根松木煮空锅。
一冬也是堂堂地,岂信人间胜著多。
霅(zhà)溪湾里钓鱼翁,舴艋为家西复东。
江上雪,浦(pǔ)边风,笑着荷衣不叹穷。
霅溪湾里一钓鱼为生的渔翁,舴艋小舟做家一会向西一会向东。
江上的白雪,水滨的清风陪伴,面带笑容,身着荷叶做的衣服并不感觉自己贫穷。
渔父:一名“渔歌子”。霅溪:水名,在今浙江。
浦:水边、岸边。荷衣:用荷叶编成的衣。此处指隐士的衣服。
幽事每堪娱,秋深晚霁初。
帆分江影破,风勒鸟行疏。
山色美无度,稻花香可书。
逍遥今夕意,未厌短辕车。
披褐裹连城,谁怜后世名。艰难谙物态,老大减才情。
我既宁为我,卿还自用卿。家邻东海上,不负鲁先生。
古人重藏修,结社事已末。诗从性情出,岂于此中得。
苏侯泮宫俊,英声久烜赫。闻与元珍子,两雄动相扼。
昨枉尺素书,约我为社客。我不如元珍,怜渠卧消渴。
难为数相就,尘务互偪侧。倡酬岂不美,所愧才力啬。
飞札谢诸君,斯言毋厚责。