劳劳任城道,渺渺近南池。亦欲吟《秋水》,为惭老杜诗。
偃月城西锦绣川,回环亭树曲池边。篮舆蜡屐闲投入,竹坞花溪信步前。
照日寒梅融素艳,拂波垂柳弄轻烟。东君已放春消息,为赋寻芳第一篇。
舍后秋蝉聒聒鸣,嫩凉天气雨初晴。退翁不管人间事,日理残书事后生。
涟上非所趣,偶为世务牵。经时驻归棹,日夕对平川。
莫论行子愁,且得主人贤。亭上酒初熟,厨中鱼每鲜。
自说宦游来,因之居住偏。煮盐沧海曲,种稻长淮边。
四时常晏如,百口无饥年。菱芋藩篱下,渔樵耳目前。
异县少朋从,我行复迍邅。向不逢此君,孤舟已言旋。
明日又分首,风涛还眇然。
照影池边多少愁,往来重见此塘秋。
芙蓉苑外新经雨,红叶相随何处流。
小儿不识愁,起坐牵我衣。
我欲嗔小儿,老妻劝儿痴。
儿痴君更甚,不乐愁何为。
还坐愧此言,洗盏当我前。
大胜刘伶妇,区区为酒钱。
萧条微雨绝,荒岸抱清源。入舫山侵塞,分泉道接村。
秋声依树色,月影在蒲根。淹泊方难遂,他宵关梦魂。
身是空中一点尘,心包天地却无垠。
随缘任运勤收敛,补过知几暗省循。
孰料百年登七袠,深惭白发对青春。
江梅欲结枝头子,合放余花次第新。
塞沼增基大厦成,群鲜亦免校人烹。洋洋圉圉诸公赐,要与吾君广好生。
我昔居鹿岩,时来潜涧游。西坡访觉老,终日为迟留。
高谈穷古今,满坐风生秋。令我名利心,一听浑欲休。
论诗出古律,有唱无不酬。篇章溢缣素,锦绣烂然浮。
此老岂易得,当于前辈求。吾生限太晚,见师已白头。
儒释道不同,相从苦无由。三年游金溪,兀坐颜常愀。
出门无游从,独赋临清流。金溪可无僧,孰是西坡俦。
深房锁花木,妙供罗珍羞。益作潜涧思,刚肠如转辀。
魂梦不自禁,夜夜飞山陬。前日遇诸涂,一笑忘百忧。
相视未及语,归袖风飕飕。别来能几时,不觉岁月遒。
闻师结莲社,旦莫事真修。我狂似灵运,此志那能投。