良使求图籍,工人巧思饶。全移会稽郡,不散浙江潮。
夏禹犹卑室,秦皇尚断桥。宛然山水趣,谁道故乡遥。
松色耸寒青,云庵夜未扃。
行吟满林叶,坐听一僧经。
江獭鸣如鬼,山灯远似星。
自能消冷漠,不用酒盈瓶。
啮膝嘶风径奔駻,花前挟弹回头看。
一鸟不鸣春书闲,野水清清绿阴暗。
觑著脚。想腰肢如削。歌罢遏云声,怎得向、掌中托。
醉眼不如归去,强罢身心虚霍。几回欲去待掀帘,犹恐主人恶。
叩舷恣幽讨,性僻耽林泉。晴旭丽朝采,暖破梅花妍。
低篷何所诣,溪路相洄沿。云木乱无次,隐有疏钟传。
来依妙香窟,冷赏咨秋烟。颇爱胜公书,腕力追平原。
仿佛仙坛记,留证金石缘。苍松起幽籁,风动鸣孤弦。
亭亭影交翳,浩气流眉间。
何代潜鳞翠琰镌,双双依藻更依莲。
梦符端报屡丰兆,物盛宜歌大有年。
玉烛调和从可卜,金刀题咏又开先。
浑如泼剌波心跃,感召还知太守贤。
轮蹄旦旦风尘表,入眼群山青未了。刺藤迎日子先红,荞麦得霜花渐老。
丛祠诡怪画村疃,古寺骞腾出林杪。征衫多次逐飞鸢,下担有时随宿鸟。
初晴得去恨迟迟,独夜不眠忧悄悄。公如老骥暂伏枥,我类游鳞终屈沼。
一朝王事有期会,百里民情同探讨。详于禹贡辨等级,明似离娄烛幽眇。
高依丘垄或微收,低近陂塘翻尽槁。凶荒有数合均一,报应于中又分晓。
不能究实害非浅,傥使从宽恩岂小。兹行到处欲春风,批放莫教分数少。
孤城一上一伤神,佚道犹难信子民。累土莫忧过百雉,结茅今已历三旬。
山来粤北连多隘,地去黔西在接邻。近报荒蛮窥四境,正思戎马泪沾巾。
去去来来霜满颠,贪他毕竟被他缠。挥戈有术思回日,鍊石无功愧补天。
崇让每探刘实论,□疑将续夏侯篇。酣来张袖江头舞,拂尽浮岚月在船。
总角从君游,头颅各如此。十年中乖异,暂聚差可喜。
浃旬互送迎,积怀不暇理。社燕与秋鸿,途遇空尔尔。
上林君一枝,天涯我万里。意行无近远,我梦亦如是。
时时把君臂,依依见文史。境过一欠伸,中宵披衣起。
人言作郡乐,作郡真不美。列城掩孤聪,万夫丛一指。
人善无足云,人过我先耻。人求我恐后,人取我所鄙。
不解效脂韦,那能利爪嘴。簿书日纠缠,祸害相依倚。
以此念家山,键户合扫轨。况有老兄弟,至乐谁得似。
对状风雨中,鸡鸣殊不已。