买花载酒忆当年,风景依稀最可怜。
彭泽有人归栗里,海波何处变桑田。
联拳鹭立枯荷雨,寂寞鸦栖古树烟。
几度涌金门外望,居民犹说总宜船。
美人如玉马如云,误却开元万乘君。不写班姬辞辇意,画师空说李将军。
才见花开似见春,江空岁晚寄何人。芳香只恐有消歇,凭伏金壶墨写真。
绿树敷阴翠荇香,方舟十里下回塘。白鸥飞去青山暮,落日唱歌烟水长。
散发兮江阿,曳青筇兮裳薜萝。风飗飗兮鸣琴,倚文石兮藉莎。
石畔兮何有,有蒲兮与荷。悦芳兮流目,矢心兮靡佗。
匪人群兮言绝,慨新声兮孔多。
从来不见梅花谱,信手拈来自有神。
不信试看千万树,东风吹着便成春。
闽南缟练光浮腻,传真谁写苍厓鸷。
生相由来不附人,绿膋空着将军臂。
八月九月原草稀,百鸟高高兔走肥。
烟中敛翼远不下,节短暗合孙吴机。
此时一中贵快意,深林燕雀何须避。
惟将搏击应凉风,谁贪饱脔矜山雉。
昨见少年向南市,买鹰欲放平原辔。
凡才侧目饱人喂,不似画中有神气。
夜来鸱枭作精魅,安得放此向人世,秋风一试刀棱翅。
落日平原散鸟群,西风爽气动秋旻。江边老树身如铁,独立槎牙一欠伸。
金笼锁鹦鹉,山木纵斑鸠。巧拙知谁是,天机不自由。
竹树纷纷翠欲迷,山云半敛水禽啼。何人自有清幽趣,不放扁舟过剡溪。