谁谓仙家隔一方,神游原不闭毫芒。归来谩话长年事,老不饶人白鬓苍。
黑龙江上水云腥,女真连兵下大宁。
五国城头秋月白,至今哀怨海东青。
道士当年九日山,侧身西望翠云间。
一枝乞倚纯阳洞,万仞崔嵬不可攀。
国使翻翻随旆旌,陇西岐路足荒城。
毡裘牧马胡雏小,日暮蕃歌三两声。
几到坛边登阁望,因思遗迹咏今朝。
当时为有重华出,不是先生傲帝尧。
儒官六载兴超然,忽送飞凫望若仙。扬子波涛千里接,皖公楼观九秋悬。
近乡淳俗无烦虑,学道深情肯漫迁。若荷君家外台问,重来仍有孝廉船。
辽东烽火照甘泉,蓟北亭障接燕然。水冻菖蒲未生节,关寒榆荚不成钱。
昔在章圣朝,先君为名臣。
入陪儒林老,出拥使者轮。
忠漠与休烈,万世永不泯。
惜哉未大任,天意昌后人。
公生韫俊德,磊落幼绝伦。
深林有条梅,不柔自可珍。
外隅正以方,中府粹且仁。
沛然施之事,迅若般之斤。
自联金闺彦,颉颃三十春。
牙筹析经费,龙节绥远民。
朅来天畿东,威誉薄海垠。
群情无遁照,众理日益勤。
吏径皆敞辟,敝根悉锄耘。
惸惸旧鳏寡,今也皆不贫。
阖部数百城,膏泽一以均。
正月方再浃。是日为生申。
东人竞祝公,百福丛于身。
同宗复荷德,善祷久所陈。
况公方耆艾,百行郭明神。
俾公永且康,笔端扶化钧。
俾公炽而大,膝下林华绅。
近得举之躅,前望伯虎尘。
先阀期益显,蹇品庶可亲。
朝随秋云阴,乃至青松林。花阁空中远,方池岩下深。
竹风乱天语,溪响成龙吟。试问真君子,游山非世心。
山中人不见,云去夕阳过。浅濑寒鱼少,丛兰秋蝶多。
老年疏世事,幽性乐天和。酒熟思才子,溪头望玉珂。