浮坳岂方舟,食饵非巨鳞。
凤兮不在苞,所贵鸣及辰。
当门兰蕙锄,何况在野芹。
拥肿虽可羞,美材只为薪。
促促岁阴生,感念增苦辛。
仙源有流水,寄在青溪东。乱石不阻海,晴天时领虹。
岩芝照自喜,松露滴还空。广把三千钓,吾寻八十翁。
萍泛春旭更,林息人烟少。花地上红葵,禽枝入黄鸟。
湖占蛟房黑,树主雁堂缥。閒心答幽云,窈窕行天杪。
庭花窗竹足清娱,破屋犹堪著腐儒。风约青萍池皱面,雨肥红藓石生肤。
阶前细草翻蝴蝶,林外晴烟响鹧鸪。绢纸渐堆书画懒,砚田时复怕催租。
隔年竹笋干霄出,竟日杨花似雪飞。欲脱缊袍还恋恋,怕开箱锁检春衣。
林径西风急,松枝讲钞馀。冻髭亡夜剃,遗偈病时书。
地燥焚身后,堂空著影初。吊来频落泪,曾忆到吾庐。
勾芒畅生意,惠风改繁霜。
日月天清明,桃李春辉光。
庶情悉萌达,众羽同飞翔。
乘时各有适,皞皞齐康庄。
山人感物化,欣惬殊未央。
回视元气初,万端一微茫。
我欲观其微,因之问鸿荒。
终日无人昼掩扉,绿阴庭草自相依。轻寒晓觉池台静,半夜春随风雨归。
恰似旧游莺独语,略无馀恨燕争飞。飘零不解东君意,却放杨花乱扑衣。
灵和殿里最风流,三月飞花满御楼。
换得玉人眉样巧,一春浑不下帘钩。
浩浩通津水,茫茫远接天。烟光牛渚外,秋色雁行边。
孤棹横江渡,群山与岸连。有人沙觜立,应是待来船。