门里青山门外溪,杖头刚与白云齐。不因老衲能偏好,那得长年此共栖。
抱病高眠随日暮,閒吟独步过峰西。人生只此真堪老,况有松花共鸟啼。
逝者谁能留,月色独不改。堂前一遇之,何异亲斯在。
此情恐亦亡,风木不相待。知君经天泪,夜夜沈碧海。
天开辽东湾,海献胡芦岛。通塞岂有数,营此恨不早。
何来海上客,负手睨苍昊。驱车涉惊潮,蹑屐下峰杪。
舞鸥翩相迎,击浪忽群矫。水母大如轮,拦视旋弃掉。
冈峦纷离合,酾海作数道。西北如列屏,开场对浩渺。
千载置不顾,得之出意表。长堤截怒涛,可使变城堡。
预期十年后,楼观郁相抱。层冰虽触天,到此荡如扫。
向夕云密布,疏雨凉袅袅。宵深梦一觉,吼啸颇相搅。
开门月未坠,飞雪捲秋缟。群山正弄影,倒浸参与。
洛神疑欲出,绝世凌缥缈。清寒不可当,仙骨嗟已老。
救时独悲愤,后著苦难好。却思归楼中,酣眠直至晓。
璿霄转斗车,春意逼梅花。
熟寐侵街鼓,闲情到酒家。
晴阳浮地末,寒色敛天涯。
归雁空余迹,朝来印浦沙。
闻君读书处,乃在蓟山阿。水色开窗槛,泉声散薜萝。
濯缨秋雨至,把钓夕阳多。白璧浇田出,寒流没羽过。
风尘无燕息,宾客有羊何。一自从王事,空为劳者歌。
拂衣不免违俗,纵酒还堪达生。偶尔故人握手,看他竖子成名。
梧桐生高冈,凤凰鸣中央。三百六十鸟,翁杂朝四方。
其东鸣青鹖,其西鸣鹔鹴。鸑鷟鸣其阴,鹑雀鸣其旁。
河朔风尘万里看,空亭天外一凭栏。夕阳忽送孤城色,高雪遥临白马寒。
何处浮云吞大泽,于时紫气满长安。我来欲著浮邱赋,此地因君老鹖冠。
遮莫风霜暮景侵,又因晴牧事幽寻。邻童供命诸生侍,一曲真诠击壤吟。
满怀今古怅悠悠,举目江山尽胜游。华发又堪来几度,可无新句咏清秋。