柳梢梅子暗春城,深院谁家曲水横。
海燕未来人斗草,野鸠相唤雨初晴。
韶光纵好都来几,客抱如今作麽生。
风物不堪频检校,晓来花落半阶平。
才见梅花发,飘零树又空。
萧萧愁对雪,片片恨因风。
塞外春应少,闺中信未通。
谁家吹玉笛,明月满帘栊。
细雨春寒江上时,小桃攲树出疏篱。从教一簇开无主,终不留题崔护诗。
春草平芜烟雨迷,秋千寂寞旧园池。
江南也是东风恶,花骨经寒瘦不支。
黄花照眼又经秋,山自青青江自流。
多谢龙头鳌禁客,年年把酒到江楼。
锋镝牢囚取次过,依然不废我弦歌。
死犹未肯输心去,贫亦岂能奈我何!
廿两棉花装破被,三根松木煮空锅。
一冬也是堂堂地,岂信人间胜著多。
今日平安出岭时,瘴氛犹觉润征衣。
一条路入江南去,万里人从海上归。
花树杳玲珑,渔舟处处通。醉销罗绮艳,香暖芰荷风。
野鸟翻萍绿,斜桥印水红。子猷箫管绝,谁爱碧鲜浓。
不徒而舆舍小舸,人肩上上山之左。秋风吹草草益深,崔巍石戴土坎坷。
坎坷之土没深草,茇草如割草行果。土高土低乱行脚,十余脚互草中跛。
苦寻芳菲愁靃靡,强逐町疃耐堀堁。一峰才下一峰上,半趾刚平半趾颇。
虽喜孤松作前导,每疑碎砾其中叵。我乎定志游在斯,塞翁冉{阝知}福与祸。
三天都降九子陟,无路吾游无不可。今朝小试左股夷,何客肯为前足裹。
忽焉土中出数石,张牙啮人跃不堕。僧来指之过此閒,高阁当空见灵璅。
我远见阁近不见,喜若捕蛇得珠颗。大呼仆夫齐足力,转眼翠云亭著我。
琳琅四壁照眼读,刻画端庄间娿娜。人来人去言空堂,水后水前送侧柁。
即看河边山下路,一线蚰蜒平以妥。我入险来出必易,顷刻冰心息观火。
眼中敬亭已落手,且乞蒲团此兀坐。
良守别承明。
枉道暂逢迎。
去帆收锦{糹乍}。
归骑指兰城。
纷糺连山暗。
潺湲派水清。
桂晚花方白。
莲秋叶始轻。
背飞伤客念。
临歧悯圣情。
分风不得远。
何由送上征。