二妙联英标,眷言顾榛莽。良晤谐夙心,玄谈慰幽怆。
江蘼淡新绿,谷莺闻远响。感此离索情,浩荡烟霞想。
夷白抗浮云,临清延素赏。何因继芳躅,一丘同偃仰。
绝粮缺酒两堪悲,宁可无杯不可饥。
谩有黄花供老眼,正无红粒续晨炊。
太官羔酒何须羡,朝士茱萸亦谩思。
聊与重阳添故事,不妨乞米赋新诗。
寒声一夜传刁斗,云雪埋山苍兕吼。
诗成吟咏转凄凉,不如独坐空搔首。
漫漫胡天叫不闻,胡人高鼻动成群。
寒尽春生洛阳殿,回首何时复来见。
淮阳卧理有清风,腊月榴花带雪红。
闭阁寂寥常对此,江湖心在数枝中。
死生难有却回身,不忍重看旧写真。
暮去朝来颜色改,四时天气总愁人。
东风漫漫吹桃李,尽日独行春色里。
自经丧乱少睡眠,莺飞燕语长悄然。
金屏翠幔与秋宜,得此年年醉不知。
只向贫家促机杼,几家能有一絇丝。
腻茧裁邛部,苍崖映越溪。
展时云冉冉,呵久露凄凄。
平滑逾鹅素,精钢类褭蹄。
轻于汉宫縠,碧似夏王圭。
钿轴聊闲卷,银鉤且醉题。
即时封密诏,别有武都泥。
田家无五行,水旱卜蛙声。牛犊乘春放,儿童候暖耕。
池塘烟未起,桑柘雨初晴。步晚香醪熟,村村自送迎。
春寒未脱紫貂裘,灯火催人夜出游。
老厌歌锺空命酒,病嫌风露怯登楼。
拥怉坐睡曾无念,结客追欢久已休。
试问西邻传法老,此时情味似侬不。
比年方贡竞珍藏,肤理丰腴紫璧光。虬膂左回分绝格,蒻衣十袭护新香。
贵人恩泽才浮赐,俗骨尘埃不合尝。愿作诗翁千岁寿,乘风聊复发清狂。