官舍劳君载酒寻,病多无柰踏芳心。孤亭岁久青松老,曲径春残碧草深。
友义昔曾称管鲍,诗名今岂下高岑。黄鹂紫燕如知喜,并舞双飞接好音。
打窗鸣雨忽来过,坐听欢呼杂棹歌。沙口渡喧人语乱,柁头风急水声多。
尘心最渴真消得,农事虽宜奈晚何。七十二泉云雾里,可能流润入官河。
披云来访郑安期,卓锡兼寻景泰师。名士无聊托仙佛,神州有泪混华夷。
濛濛海色闻边角,莽莽春愁上酒旗。斜日下山谋一醉,红棉开遍越王祠。
宣统二年春二月,尉佗城外作清明。江山霸气无今古,莺燕时光半雨晴。
玉舄难逢方外士,银枪空吊劫馀兵。东风一笑登高去,云白峰青万里情。
九旬春序六,万里客程三。一水云光湿,千山雨鬓毵。
桃花红未了,柳色绿相参。何处愁心数,惊时祇自憨。
事莫必有胜,必胜难可持。
迩来罕相见,世上多夸驰。
黄金铸佩印,白玉刻佩龟。
朝见恃赫赫,夕见同蚩蚩。
方得靡不羡,既处焉所施。
此理非一日,更後当应知。
志士无终穷,斯言非尔欺。
再钻巴火尚浮家,去国年多客路赊。
那得青烟穿御柳,且将银烛照京花。
香鬟半醉斜枝重,病眼全昏瘴雾遮。
锦地绣天春不散,任教檐雨卷泥沙。
看舞颜如玉,听诗韵似金。绮罗从许笑,弦管不妨吟。
可惜春风老,无嫌酒醆深。辞花送寒食,并在此时心。
寂寞清明日,萧条司马家。留饧和冷粥,出火煮新茶。
欲别能无酒,相留亦有花。南迁更何处,此地已天涯。
风光烟火清明日,歌哭悲欢城市间。何事不随东洛水,
谁家又葬北邙山。中桥车马长无已,下渡舟航亦不闲。
冢墓累累人扰扰,辽东怅望鹤飞还。