释子弥天秀,将军武库才。横行塞北尽,独步汉南来。
贝叶传金口,山楼作赋开。因君振嘉藻,江楚气雄哉。
先生笃幽静,清苦本能诗。古性少相合,菲才时见推。
每容榻前醉,常感病中思。今日捐俦侣,知音更有谁?
秋风起兮天寒,壮士醉酒兮歌解颜。
螳螂何怒兮辙下,蚁何斗兮穴间,
纷扰扰兮谁者则贤。井方崩兮治隧,
屋且压兮雕椽。生则役兮弗系念此,
祸至而知悔兮,身忽焉其已死。
陶唐虞夏兮,今则古矣。
彼秦且帝兮,连有蹈东海而死耳。
朝来梅树下,花落几枝新。不见南来使,空怀梦里人。
同心双白璧,和曲并阳春。陇畔经年别,何时展旧亲。
龙首冈边野草深,秋风滦水动归心。百年蓬巷开圭窦,一日恩光照士林。
吟鬓有光浮镜玉,家书封喜认泥金。料应晓月帘栊底,乾鹊飞来报好音。
二月犹北风,天阴雪冥冥。寥落一室中,怅然惭百龄。
苦愁正如此,门柳复青青。
惠连发清兴,袁安念高卧。余故非斯人,为性兼懒惰。
赖兹尊中酒,终日聊自过。
濛濛洒平陆,淅沥至幽居。且喜润群物,焉能悲斗储。
故交久不见,鸟雀投吾庐。
孰云久闲旷,本自保知寡。穷巷独无成,春条只盈把。
安能羡鹏举,且欲歌牛下。乃知古时人,亦有如我者。
二月犹北风,天阴雪冥(míng)冥。
寥(liáo)落一室中,怅(chàng)然惭百龄。
北地寒冷,已经是二月了可天空中仍然刮着凛冽的北风,飘着纷纷扬扬的大雪,一片阴暗。
在冷清的斗室里,我心中十分惆怅,害怕就此愧对一生。
正在我如此愁苦之时,门前的柳树又青翠起来了。
冥冥:阴暗貌。
寥落:冷落,冷清。百龄:百年,指一生。
几年王谢望升平,戎马临淮日绕营。万里边尘暗京洛,五朝王气在金陵。
临春阁上华林近,玉树歌中璧月生。独有绍兴经乱后,圣贤相遇颂中兴。
恐负东风约,清吟野步迟。
淡烟杨柳外,微雨海棠时。
远寄千杯绿,多情两鬓丝。
閒愁须遣尽,蜂蝶不堪羁。
短短一棕榈,葱茜聊可悦。如何后岁寒,生气未衰歇。
脱身斤斧中,甘心形影拙。况叹风雨姿,拄策日已昳。