砧面莹,杵声齐。捣就征衣泪墨题。寄到玉关应万里,戍人犹在玉关西。
捣衣石的表面因年长日久的使用,早已光洁平滑,杵声协调、齐整。捣完制成衣服给丈夫寄去,可是在题写姓名、附就家信时却止不住涕泣连连。寄到玉门关已是万里之外了,可是戍守边关的人还在玉门关的西边。
雁稀秋色尽,落日对寒山。避事多称疾,留僧独闭关。
心归尘俗外,道胜有无间。仍忆东林友,相期久不还。
两岸萧萧芦荻秋,斜风细雨转船头。年来频作江湖梦,须向山阴上小舟。
一春烟雨尽愁端,晴日郊行尚怕寒。
芳草被堤风信过,杂英满甸雪泥乾。
刘郎去后花无恙,杜牧来迟春渐阑。
明日为君开社瓮,莫教人倚玉栏看。
京陌音尘故国情,心旌长触梦魂醒。杏花杨柳纷纷雨,惆怅清明在泗亭。
桂堂寂寂漏声迟,一种秋怀两地知。羡尔女牛逢隔岁,为谁风露立多时。
心如莲子常含苦,愁似春蚕未断丝。判逐幽兰共颓化,此生无分了相思。
南国有美人,高楼城南端。问年如罗敷,生小有令颜。
三月蚕苦饥,不辞采桑艰。春风如有意,吹遇南陌间。
何以赠美人,骊龙颔下珠。团圞似明月,照耀合欢襦。
美人意不然,为怜采深渊。何以赠美人,秋江多芙蓉。
盈盈艳云髻,灼灼辉玉容。美人意不嘉,为怜非春花。
何以赠美人,荆山一片玉。裁为约指环,素手绝尘俗。
美人意不欲,为怜曾刖足。相见欲相亲,曷以将我怀。
粉黛君自有,我情非所谐。徘徊思所赠,安得情非乘。
我欲陈此曲,归来抚素琴。弹作陌上桑,慷慨有馀音。
痴云挟雨雨不晴,门外野田春水生。
登临一望莽然平,沧波十里舟可行。
农人枵腹愁弗醒,今朝喜见天日明。
前村相去几牛鸣,试问谁家廪粟倾。
歌声怨极珠难续,琴韵愁深水易分。
公子何须赋巫峡,梦中真复有朝云。
云收南山头,太白青崔嵬。
我有泉石梦,坐对怀抱开。
小池数斛水,涉鸟来毡毸。
遗翎与行迹,纵横在苍苔。
忆得钓矶上,到家如一回。
蔬畦参差绿,采掇助酒杯。
痛饮不能去,绕竹犹徘徊。
主人林岩癖,笑傲苍烟堆。
心忧百里病,良田正黄埃。
欲知主人喜,雨抱山脚来。