山扉悄无事,家酿复新香。
迟尔二三子,陶然醑一觞。
论心爱丘壑,炙背阅年光。
雪积冰难解,冬残日乍长。
岁时鸟过目,身世雁随阳。
多谢高阳伴,同来入醉乡。
寻诗绕遍一篱花,落叶声中日易斜。忆得高堂临别语,授衣时节望还家。
穷居无与娱,弱子戏我右。
宁知千载前,不是桑榆友。
今为骨肉亲,结爱岂不厚。
不知后千载,当复如此否。
且尽人间事,幽远非所叩。
登高四望菊花开,黯黯离情天际来。云水十年同海寺,巾瓶此日向吴台。
吟依古驿江猿宿,力任瑶签白马回。频病岂堪言远别,况逢佳节益徘徊。
衰飒秋风朔气回,中原何地可登台?五湖极望屋波渺,四野吹笳溥暮哀。
江燕塞鸿纷自代,紫萸黄菊已徒开。最怜此日凭高处,短发萧萧照酒杯。
晓筹初报逢元日,御座春盘进碧桃。列炬光摇青琐闼,五云浮映郁金袍。
牙旗闪日瑶阶合,露掌含风玉柱高。簪笏趋跄引龙驭,太平真藉圣躬劳。
竹外寻诗一径斜,山园八月见梨花。近来无限悲秋意,愁对西风咏物华。
静中无伴侣,今亦独随缘。昨夜离空室,焚香净去船。
雪里攀梅冷不胜,归来分插几空瓶。
花间乱缀未凋玉,窗下细看元是冰。
旋觉暖回还易散,只愁冻损独先零。
诗翁贪看横斜影,未暝呼童急上灯。
自昔中原歌有菽,教诲尔子期式谷。元亮虽有五男儿,衔杯委运拟恸哭。
余初鞠子苦艰辛,年近半百始诞育。壮儿孱弱且多疾,爱养娇痴徒碌碌。
目今年垂十九龄,胸次茫然真朴