绝巘千寻势,飞泉万叠痕。
寒光涵玉岫,灵派析璇源。
峭壁河流立,苍崖井浪翻。
猿悲经树急,龙骇落潭浑。
气爽诸峰秀,声和众簌喧。
功成身退日,期此灌中园。
此地似商岭,云霞空往还。衰条难定鸟,缺月易依山。野色耕不尽,溪容钓自闲。分因多卧退,百计少相关。
今日南楼独上时,西风无复片云飞。
天连江水去不尽,云傍远山閒自归。
鹦鹉巧言终掇祸,麒麟高举亦知几。
诗翁仙子今何在,徙倚栏干送落晖。
桃竹初疑一束开,齿牙还辨越船来。囊盛藤子新题帖,饭煮芹菹漫作堆。
兴逐先春风味胜,功收斥卤雪花嵬。任渠老硬相评品,未许伶伦当管裁。
手扶藜杖出南园,不向妻孥告一言。
白发被肩过浙水,青山回首隔吴门。
平芜客路何时尽,乔木人家几处存。
此去越中怜岁暮,绨袍应见故人恩。
大悲心上流出底,呼为切脚若为评。
不知切脚什么字,写不成兮呼不成。
依依稀稀如半月,髣髣髴髴若三星。
分付老昭诸善士,生生世世寿康宁。
天际蜀门开,西看举别杯。何人不异礼,上客自怀才。
夜涧青林发,秋江渌水来。临邛行乐处,莫到白头回。
一扫从前万虑非,寒光冷照发幽微。
乾坤总在冰壶裹,不费壶公日暮归。
暮云残雨望觚棱,忆掌丝纶佐中兴。新种柳槐春夹道,偶临凫雁夜张灯。
酒人刻烛思高适,仙侣移舟愧李膺。东阁祗今成马厩,知君未忍薄孙宏。
世事已无营,翛然物外形。
野蔬僧饭洁,山葛道衣轻。
扫叶烧茶鼎,标题记药瓶。
敲门旧宾客,稚子会相迎。