静夜在能寐。
耳听众禽鸣。
大城育狐兔。
高墉多鸟声。
坏宇何寥廓。
宿屋邪草生。
中心感时物。
抚剑下前庭。
翔佯于阶际。
景星一何明。
仰首观灵宿。
北辰奋休荣。
哀彼失羣燕。
丧偶独茕茕。
单心谁与侣。
造房孰与成。
徒然喟有和。
悲惨伤人情。
余情偏易感。
怀往增愤盈。
吐吟音不彻。
泣涕沾罗缨。
翠巘高无极,藤萝不可攀。流清猿下饮,山暝鸟来还。
樵唱孤烟里,人居深竹间。故乡知渐近,拂拭舞衣斑。
煎茶似穷士,聒耳不平鸣。炉待活火然,水熟翻无声。
从前不守口,由来为钓名。君子异于是,穷通不移情。
布衣蔬食已平平,砌草墙花也自清。
醉抱竹根如意卧,十年无有唾壶声。
寒暄倏代序,日月递盈缺。黄鸟鸣北林,芳华恣欣悦。
暄飙荡愁心,轻霜变华发。南园桃李树,累累多结实。
嗟我兰蕙花,芳馨坐销歇。涉江复何慕,揽佩不忍结。
百草非不芳,庭树日萧瑟。感物增惋伤,沈忧转凄咽。
春风吹送笑谈香,玉漏银灯破夜凉。
归去东华听宫漏,杏花落尽六更长。
乱后无炊强下山,难忘熟处向庾关。海云旧院曾相约,庐岳新锄且放閒。
战伐不争穷发地,行吟偏有荔枝湾。日长睡足观潮上,大树交风到石栏。
远送新行客,
岁暮乃来归。
入门望爱子,
妻妾向人悲。
闻子不可见,
日已潜光辉。
孤坟在西北,
常念君来迟。
褰裳上墟丘,
但见蒿与薇。
白骨归黄泉,
肌体乘尘飞。
生时不识父,
死后知我谁。
孤魂游穷暮,
飘摇安所依。
人生图嗣息,
尔死我念追。
俯仰内伤心,
不觉泪沾衣。
人生自有命,
但恨生日希。
转蓬离本根,
飘摇随长风。
何意回飚举,
吹我入云中。
高高上无极,
天路安可穷?
类此游客子,
捐躯远从戎。
毛褐不掩形,
薇藿常不充。
去去莫复道,
沉忧令人老。
青山坐我对青衫,吊古情多漫与谈。眠鹿已无人主洞,卧龙空有地名庵。
百年讲坐惭虚左,万里驱车愿指南。吹醒清风天未晚,共谁长笑破烟岚。