湖干路僻无车马,葭菼苍苍凉到天。长日接䍦慵不著,草堂闲对鹭鸶眠。
轩轩摩空翮,忽入堂楹内。四壁黯光晶,萧瑟若野外。
委形是何年,画师阿尔粺。苟非大匠手,笔力何超迈。
至今天风入,如闻解旋带。金眸左右动,辉练光碎。
亦知边秋至,毛骨痒生疥。燕雀声啾啾,惧其转晴快。
耸身欲著人,座客悄怀退。猛气莽峥嵘,飒与云霄会。
恭惟丹山鸟,大圣自仁爱。绵邈烟雾际,不乏枭獍辈。
何由厉霜飙,抟击清草昧。顾眄粉墨姿,陡觉雄心在。
敛翮难飞腾,中怀空抑忆。
来自芜城实后余,西江冲暑旋分袪。重骑代马坚冰滑,已出潼关落木初。
世路逡巡泾渭水,古怀历录汉唐书。塞鸿信断秋还老,傥返乡园有定居。
乞得残形返故丘,满江明月送归舟。百年事业随身老,三岛烟霞入梦稠。
花下自吟移短榻,海中相伴有驯鸥。春田鸭粟家尝酝,长醉无人笑白头。
春至衡阳雁,思归塞路长。汀洲齐奋翼,霄汉共成行。
雪尽翻风暖,寒收度月凉。直应到秋日,依旧返潇湘。
阿翁作画如说法,信手拈来种种佳。好水好山涂抹尽,阿婆脸上不曾搽。
颇觉小眠快,便知秋意真。清风论世旧,老圃得时新。
移竹观君子,翻书访古人。可人陶靖节,随意葛天民。
皇帝甘泉受计时,宝奁亲授走冰夷。今朝朝著张骞出,后夜天文李合知。
云绕勾吴分贝阙,春生英簜下龙墀。深惭礼乐光华外,剩得曹刘祖道诗。
荒村尘锁人寂寥,况复寒雨鸣潇潇。一镫在壁凄无色,照见离人魂欲绝。
悲风惨澹千嶂云,破榻病眠愁向君。羡君长吟声独苦,强作微呻答商羽。
灵山仙侣皆嵯峨,嗟余五蕴戕冲和。一齿已足窘百体,万窍怒作殊未已。
愁心夜傍西山飞,梦里征途屡是非。山中一雨瞀昏晓,故园有托归应早。
我闻读书如游山,一空清虚天往还。澄潭水静潜鳞跃,忽芥吾胸生五岳。
闻君筑屋匡山巅,上有古寺名栖贤。归宗瀑挂一千丈,幽愿夙结神区想。
楚越相携岂偶然,忧来坐令佳兴捐。我生邂逅那有定,龙蛇出没影流镜。
幽人滞迹多名乡,君身梦晋非寻常。新诗留听旗亭唱,此日离杯勿惆怅。
灵风吹坛毛发竖,老巫跳踉作神语。
千轮万马空中来,东海神君许行雨。
急酾椒酒祭神兵,黑旗鋋日阴云兴。
鼓声冬冬未彻鸣,纸钱灰湿天瓢倾。
须臾雨歇神归去,神鸦犹噪坛前树。