锦江晴碧剑锋奇,合有千年降圣时。天意从来知幸蜀,不关胎祸自蛾眉。
极目望吴甸,野烟凝乱流。
夜来榆塞雁,叫断石城秋。
旧苑荒馀草,平川半古丘。
迟迟独回首,落日一蝉幽。
昔年亟攀践,征马复来过。信若山川旧,谁如岁月何。
蜀相吟安在,羊公碣已磨。令图犹寂寞,嘉会亦蹉跎。
宛宛樊城岸,悠悠汉水波。逶迤春日远,感寄客情多。
地本原林秀,朝来烟景和。同心不同赏,留叹此岩阿。
泪注琼瑰事可伤,白衣回首白云乡。
两三遗册新诗在,四十余年素业荒。
学海骤乾千顷浪,儒林旧剪一枝芳。
风流未寄三题草,光焰谁家万丈长。
不作人间金榜客,应为天上玉楼章。
诙谐未见车公品,锦绣应无李白肠。
幽鸟空啼疏竹径,青灯愁见旧梧堂。
就中有事空堪恨,谁问双亲两鬓霜。
黄河吹风暗平川,东流之水清且澜。
明月不如长年好,照我离离满秋前。
明年此夜月还明,我是荆江云水人。
劝君莫唱乌栖曲,千古悲凉鬼神哭。
西塞山前景,烟霞画里成。一声秋雁度,万里故园情。
去去征途远,悠悠江水清。商风吹落日,离思此中生。
项羽英雄犹不惧,可怜容得辟阳侯。
碧海开龙藏,青云起雁堂。潮声迎法鼓,雨气湿天香。
树接前山暗,溪承瀑水凉。无言谪居远,清净得空王。
豫王天马奋南辕,四镇降旗昼夕翻。王气销沈歌《燕子》,阉群颠倒醉龙孙。
衣冠已葬梅花冢,羽檄犹污粉黛痕。萧瑟孝陵秋草遍,西风日暮冷哀猿。
三百馀年乐育恩,晚从科目得斯人。
崎岖岭海期年国,零落毡毛万死身。
诸葛未亡犹有汉,包胥欲泣更无秦。
挑灯忼慨歌梁父,鬓发萧森戄鬼神。