人性之偏惧不知,西门为此佩柔皮。
报巫依旧伤于仇,涵养工夫熟者谁。
燕支山头秋叶脱,白龙堆下沙如雪。胶筋漆力胡马肥,骠骑提兵辞玉阙。
万甲光寒若流水,杀气高随鼓声起。雕弓一发落欃枪,连天氛祲清如洗。
金节牙旗入汉关,捷书晓奏天开颜。玉麟喷香满瑶殿,黄麾仗里排千官。
小臣拜舞彤庭下,一寸丹心愿摅写。安边上策古岂无,戒在穷兵事戎马。
但敷文德怀百蛮,边尘不动弓刀闲。汉人耕种胡人猎,陛下圣寿齐南山。
江边飞将猛如虎,手持神臂二石弩。白叟呼之立少许,立竹之阴不知午。
叟初栽竹栽一母,母生儿孙孙缕缕。竹知叟恩叟不语,试离竹行数十武。
诳竹无知遂飘举,百里千里析津府。竹谁灌之畚以土,将有兵士环如堵。
叟前呼之竟何取,叟今疾趋若风雨。
潞江寒欲冰,柳州水如汤。万里赴百粤,十年归番阳。
江头别时儿,今作长髯郎。有力哮如虎,挺身驾长航。
指言百粤路,远在西南乡。衡山高峨峨,洞庭渺茫茫。
借问水穷处,一源判离湘。离合牂合郁,其流遂汤汤。
溯牂且溯郁,是为柳州疆。二州十县地,荣瘁孰主张。
遐迩皆天氓,周室开明堂。颂声如可作,太史纪循良。
骏缰络卑枝,荼垒巢上干。天鸡立高颠,用口作昏旦。
蠕蠕群动间,机息肯汗涣。开华与结实,纳甲刚百换。
累累缀星曜,终海枯石烂。狡儿饥欲偷,耄王空扼腕。
堂前忽见之,眼眩杂花乱。遂疑渝之源,脉与昆崙贯。
借君报主身,白日生羽翰。飞归拜堂下,修爵进无算。
更祈三青鸟,母徒邈云汉。常立堂东西,如立王母畔。
边头能走马,猿臂李将军。射虎群胡伏,开弓绝塞闻。海山谙向背,攻守别风云。只为坑降罪,轻车未转勋。望湖关下战,杂虏丧全师。鸟啄豺狼将,沙埋日月旗。牛羊奔赤狄,部落散燕耆。都护凌晨出,铭功瘗死尸。
远过张正见,诗兴自依依。西府军城暮,南庭吏事稀。
草檐宜日过,花圃任烟归。更料重关外,群僚候启扉。
列爵容台擅老成,紫芝眉宇玉壶清。熟司三礼追先哲,细讲群书启后生。
鸣佩朝天书上最,扬旌出郭戒归程。金陵山水春如锦,多少衣冠一笑迎。
山中人不见,云去夕阳过。浅濑寒鱼少,丛兰秋蝶多。
老年疏世事,幽性乐天和。酒熟思才子,溪头望玉珂。
无忮复无求,山林终自由。
雪飞犹欠积,云住欲相留。
朋友疏因数,功名喜亦忧。
休休亭记在,此是死前休。