莫问武陵可易寻,行行遥望隔云林。桃花流水无人问,一路仙源信几深。
敝裘燕市又经寒,岁晚冰霜闭户看。梦断梅花乡国远,愁凭竹叶酒樽宽。
郢歌《白雪》谁怜寡,蜀道青天始信难。寂寞黎床高卧处,碧霄依旧路漫漫。
晨游每及晡,夜游不知旦。
春风似醇醪,盎盎消我闷。
春月似新茗,泠泠清我困。
人生能几逢,月圆花烂漫。
何为守幽独,忽忽音容换。
沂水舞雩人,天机自游玩,
叔子登岘山,浮名何足叹。
片云岂是出山时,曾被东风误一吹。
归意不烦啼鴂动,闲情只许落花知。
桑麻穷巷扉长掩,烟火空林黍自炊。
粟里辋川非谬计,晴窗子细味渠诗。
春光欲去疾如梭,冷落长门苔藓多。懒上妆台脂盖蠹,承恩难比雪儿多。
飞来古刹传齐梁,浩劫新开胜地藏。雨散诸花盈法座,月移孤镜到禅堂。
玉环留院千年幻,金锁空潭一水长。独有悬崖松树色,商声萧瑟自苍苍。
斜光月映纱窗小,美荫云连翠竹高。花露染成香地暖,隔帘轻吹晚骚骚。
蛙鸣暮夜官何为,蝶恋芳菲梦不知。
熙熙垅亩扇和风,簇簇人烟野色浓。
培溉桑麻沿汲路,经行齐麦省耕农。
饮牛润暖山摇影,接果枝青藓拆封。
酒熟花香村欲社。芒鞵藤杖似从容。
熙熙垄亩扇和风,簇簇人烟野意浓。培溉桑麻沿汲路,经行荠麦省耕农。
饮牛涧暖山摇影,接果枝青藓拆封。酒熟花香村欲社,芒鞋藤杖尽从容。