王生非狂者,乃以善哭称。每至欲悲时,不閒醉与醒。
音词初恻怆,涕泗随纵横。问之无所言,坐客笑且惊。
王生不暇恤,若出诸其诚。嗟我与生友,此意犹未明。
丝染动墨悲,麟亡伤孔情。韩哀峻岭陟,阮感穷途行。
涕流贾太傅,音抗唐衢生。古来哭者多,其哭非吾名。
生其偶然欤,何苦摧神形。如其果有为,为尔同发声。
宫前石马对中峰,云里金铺闭几重。
不见露盘迎晓日,唯闻木斧扣寒松。
凭高莫送远,看欲断归心。别恨啼猿苦,相思流水深。
翠云南涧影,丹桂晚山阴。若未来双鹄,辽城何更寻。
我住城西寺,君归湖上山。马声知驿路,树色认乡关。
远戍霜鸿惨,荒汀雪鹭閒。自怜堤畔柳,愁绪不禁攀。
琳馆无尘真福地,门前万竹自青青。丹成井底飞双鸽,桧老坛边布七星。
鹤舞出林朝每见,龙吟归壑夜还听。我来祗为逃秋暑,非是寻仙问道经。
潮来沙碛平,月落海门曙。汀蒲转风叶,堤柳摇烟絮。
江头春可怜,天涯人独去。有歌送君行,无酒留君住。
雪浪没沙鸥,云帆出江树。回首读书声,青山不知处。
骊珠一颗千仞渊,渔翁探得遭骊眠。
一朝吹堕千万颗,恐是蛟骊卧半天。
骈花俪叶妙天下,文赋直追古班马。
手抉河汉裂锦章,写在诗歌轧骚雅。
大篇赤手捕长蛇,不须控勒骑生騧。
短篇任意起忽伏,苍江浩浩涛中槎。
文章妙手压场屋,到底亡羊还得鹿。
庐陵方买载月舟,清淡又展朝天轴。
军将打门书一封,呼起醉梦为醒忪。
只怕至宝不肯留山中,雷霆风雨取去还蛟龙。
东邻雨湿火难吹,斗米田家尚可为。
晚稻未舂潮水白,早红先送救公饥。
出门皆有托,君去独何亲。
阙下新交少,天涯旧业贫。
烟寒岳树暝,雪后岭梅春。
圣代留昆玉,那令愧郄诜。
共言愁是酌离杯,况值弦歌枉大才。献赋未为龙化去,
除书犹喜凤衔来。花明驿路燕脂暖,山入江亭罨画开。
莫把新诗题别处,谢家临水有池台。