兰泽伤秋色,临风远别期。东城草虽绿,南浦柳无枝。直道岂易枉,暗投谁不疑。因君问行役,有泪湿江蓠。
吴山青楚吟,草色异乡心。一酌水边酒,数声花下琴。登楼旧国远,探穴九疑深。更想逢秋节,那堪闻夜砧。
护霜云映月朦胧,乌鹊争飞井上桐。夜半酒醒人不觉,满池荷叶动秋风。
烽烟犹未尽,年鬓暗相催。轻敌心空在,弯弓手不开。
马依秋草病,柳傍故营摧。唯有酬恩客,时听说剑来。
王尊奉汉朝。
灵关不惮遥。
高岷长有雪。
阴栈屡经烧。
轮摧九折路。
骑阻七星桥。
蜀道难如此。
功名讵可要。
双径在吴浙,实为山之雄。天目如屏拥其北,钱塘似练纡其东。
重峦叠巘不知几千万,但见五峰秀色崷崒摩青空。
下有跋陀神龙窟,上有睹史夜摩宫。晴云暖霭生岩松,朝开暮合无终穷。
祖师据此鞭麟凤,森罗万象明真宗。纳须弥兮于芥子,卷法界兮于针锋。
本源自性有常分,宁须妙用求神通。俨如鹿园与鹫岭,紫金光聚人天中。
说法至今犹未散,天华似雨飘空濛。
大火倏西流,樵岩风力紧。林空蟋蟀喧,霜高百草陨。
寒泉冽清涧,禾黍被秋畛。游人恋深栖,历览胜颇尽。
冉冉孤云飞,悠悠凡虑轸。坐久月临关,夜静松飙隐。
居人惜流光,相期保玄鬓。
阖闾城下觌芝眉,文采风流似旧时。三径秋光数枝菊,一年春兴百篇诗。
青山隐趣閒边得,白社交情梦里知。溪上独来还独返,孤云长与意俱迟。
虚堂风露夜泠泠,閒咏凫鹥乐在泾。赏兴不忘秋水寺,宦情偏厌绿莎厅。
薇花分影红连座,曲米浮香绿满瓶。更拟沧洲问消息,且教黄鹤养脩翎。
玉阙金门紫气寒,干戈虎士列桓桓。銮坡日永移天仗,仙掌云深捧露盘。
犀角不颁朝士带,鹿皮思制野人冠。江南何处秋风岸?绿水芙蓉许独看。