野鸡毛羽好,不如家鸡能报晓。新人美如花,不如旧人能绩麻。
绩麻作衫郎得著,郎见花开又花落。
巧鬻非善贾,利获非良农。
君子不自智,甘与庸人同。
天君见独者,进退有新功。
忽敛艺文手,反著怀袖中。
客问以臆对,此说非易穷。
吾非宁武子,今学北山翁。
君子有酒,小人鼓缶。乃布长筵,式宴亲友。盛壮不留,容华易朽。
如彼槁叶,有似过牖。往日莫淹,来期无久。秋风悴林,寒蝉鸣柳。
悲自别深,欢田会厚。岂云不乐,与子同寿。我酒既盈,我肴伊阜。
短歌是唱,孰知身后。
河流宿层冰,山有太古雪。翩翩有客来,老面黑于铁。
盘盘胸臆间,犹挂太华月。不肯下贵势,便欲叫双阙。
朔寒衣裳单,路远马䠥
野僧迎客笑开关,更拂残碑藓字班。徐姓仙归空碧洞,越封王去漫青山。
影来秋月林千缺,声落春风水一湾。焙茗满瓯须强啜,过桥车马便人间。
拟定书中字,山中欲问谁。
一从分手后,尽是断肠时。
烧叶驱残冻,挑蔬备夕饥。
相思不但此,明月梦魂随。
东风吹花堕锦筵,绿杨半軃青楼烟。
主人自为鸲鹆舞,小妓更奏鸳鸯弦。
当杯入手君不醉,落日已在西山巅。
短歌一拍心茫然。
请看明镜高台上,何须白发悲芳年。
肩舆冲晓作山游,黄叶迎风面面秋。过眼飞云应我笑,隔林啼鸟向人留。
石阶竹迸苔痕破,玉井龙归雨气收。谩简禹书寻往迹,茫茫何处是江流。
几度长吟复短吁,食牛汗血总成虚。招魂夜拂新封土,阁泪时翻旧读书。
天地有愁谁似我,海门无色月沈珠。儿今何地为才鬼,却怪秋来入梦疏。
昨夜新凉御褐裘,一番节物弄清愁。月悬双杵若为夜,人在一隅偏觉秋。
败叶只能惊画扇,啼螀终不到朱楼。还乡梦断寒衾晓,依旧云山是蔡州。