茂林石磴小亭边,遥望云山隔淡烟。
却忆旧游何处是?翠蛟亭下看流泉。
踏遍茹溪石,梅花又满林。
山川春人望,宇宙月知心。
一纪别乡井,八年无雁音。
危巢老松顶,日暮有归禽。
踏遍苕溪石,梅花又满林。山川春入望,宇宙月知心。
一纪别乡井,八年无雁音。危巢老松顶,日暮有归禽。
展开阅读全文
新秋宜爽气,一雨浃连霄。蒙雾垂天黑,阴风蔽日飘。
书蒸生蠹湿,檐溜使魂销。萧瑟嫌衣薄,空濛觉日摇。
出门愁马滑,策杖带泥浇。翻似倾盆下,强如倒峡遥。
游鱼沉水际,征雁避山椒。萤火明为暗,蛙声静里嚣。
直愁禾忝没,那得雨赐调。潦过农夫泣,时穷物力凋。
公家催国赋,田野坐氛妖。海涨蛟螭出,岩深虎豹骄。
何因扶日上,庶使太阳昭。
三杯莫惜瘦颜酡,百岁其如半去何。
炼尽少年风月在,剩留余事病愁多。
沧江倦客新黄发,空谷佳人旧翠蛾。
竺国蓬山那可问,醉乡深处且婆娑。
凿井耕田仅万家,农夫农妇毕丝麻。
夜来得雨陂塘足,村北村南罢踏车。
索索风摇幕,亭亭月过墙。
晴雷推粉磨,夜雨压槽床。
江雪寒连酒思豪,歌傅锦帐醉烹羔。
争如取水陶承旨,茗碗清新与味高。
自剪冰丝臂远归,学成何异此成衣。
妾身不是轻恩爱,只恐苏郎革下机。
饮尽春角与转饮,竹阴扶日印窗斜。
骑驉踏遍吴山曲,处处东风出杏花。