死别已吞声,生别常恻恻。江南瘴疠地,逐客无消息。
故人入我梦,明我长相忆。恐非平生魂,路远不可测。
魂来枫叶青,魂返关塞黑。君今在罗网,何以有羽翼。
落月满屋梁,犹疑照颜色。水深波浪阔,无使蛟龙得。
吾宗端居丛百忧,长歌劝之肯出游。
黄流不解涴明月,碧树为我生凉秋。
初平群羊置莫问,叔度千顷醉即休。
谁倚柁楼吹玉笛,斗杓寒挂屋山头。
平沙一望陇云开,玉笛飞声夜转哀。
万里朔风吹不断,梅花齐落李陵台。
都亭尊酒别,秋叶照离筵。菊绽燕台下,松哦越峤前。
孤航冲雨雪,短剑拂星躔。咫尺徵贤诏,黄金汉殿前。
两月春霖三日晴,冬寒初暖稍秧青。
春工只要花迟著,愁损农家管得星。
展开阅读全文
有山皆种麦,有水皆种秔。
牛领疮见骨,叱叱犹夜耕。
竭力事本业,所愿乐太平。
门前谁剥啄,县吏徵租声。
一身入县庭,日夜穷笞搒。
人孰不惮死,自计无由生。
还家欲具说,恐伤父母情。
老人傥得食,妻子鸿毛轻!
展开阅读全文
吴农耕泽泽,吴牛耳湿湿。
农功何崇崇,农事常汲汲。
冬休筑陂防,丁壮皆云集。
春耕人在野,农具已山立。
房栊鸣机杼,烟雨暗蓑笠。
尺薪仰有取,断履俛有拾。
洪水昔滔天,得禹民乃粒。
食不知所从,汝悔将何及?孩提同一初,勤惰在所习。
周公有遗训,请视七月什。
南亩勤菑获,西成谨盖藏。
种荞乘霁日,斫荻待微霜。
溪碓新舂白,山厨野蔌香。
何须北窗卧,始得傲羲皇。
租犊耕荞地,呼船取荻薪。
苍头供井臼,赤脚解缝纫。
僧乞铭师塔,巫邀赛土神。
心常厌多事,谢病又经旬。
大布缝袍稳,乾薪起火红。
薄才施畎亩,朴学教儿童。
羊要高为栈,鸡当细织笼。
农家自堪乐,不是傲王公。