忧患弥天塞太空,树声争战起长风。楼台寂寂无人到,廊外藤花开小红。
山色深蓝将作雨,日光变黑忽生雷。独倚栏干数鸡鸭,黑奴骑得白牛来。
夫子刚且勇,一摧遂终身。于今斗牛间,郁然气不申。
平生慕用意,碣刻留千春。更为祠堂咏,尚代鸡酒陈。
色映临池竹,香浮满砌兰。舒文泛玉碗,漾蚁溢金盘。
箫曲随鸾易,笳声出塞难。唯有将军酒,川上可除寒。
卷帘恰喜雨初收,村巷云堆粳稻秋。紫雁一声红叶落,夕阳人倚竹西楼。
庞眉屏迹海东濆,翕集声香溢齿芬。有豹深藏方隐雾,与龙追逐愿为云。
书仓珍秘灵兰室,诗律精严细柳军。他日幅巾来问字,忘年应许结同群。
吏退文书苦未醒,湖光靧面适全轻。
风从北户来披拂,鹊傍南枝管送迎。
许我杖藜来宿昔,观公诗律自前生。
艺兰九畹辛夷百,续取诹骚更老成。
向煖渐生慵思,寻春似减情忺。酒怀诗兴揔恹恹。
只有看山不厌。
薄晚正须凭槛,新晴镇自钩帘。几多浓翠晓来添。
话与白云休占。
对酒歌,太平时,吏不呼门。
王者贤且明,宰相股肱皆忠良。
咸礼让,民无所争讼。
三年耕有九年储,仓谷满盈。
斑白不负载。
雨泽如此,百谷用成。
却走马,以粪其土田。
爵公侯伯子男,咸爱其民,以黜陟幽明。
子养有若父与兄。
犯礼法,轻重随其刑。
路无拾遗之私。
囹圄空虚,冬节不断。
人耄耋,皆得以寿终。
恩德广及草木昆虫。
拥旄为汉将,汗马出长城。长城地势险,万里与云平。
凉秋八九月,虏骑入幽并。
鹊岩烟断玉巢欹,罨画春塘太白低。马踏翠开垂柳寺,
人耕红破落花蹊。千年胜概咸原上,几代荒凉绣岭西。
碧吐红芳旧行处,岂堪回首草萋萋。