玉衡既已骖。羲和若飞淩。
四运循环转。寒暑自相承。
冉冉年时暮。迢迢天路徵。
招摇东北指。大火西南升。
悲风无绝响。玄云互相仍。
丰冰凭川结。零露弥天凝。
年命时相逝。庆云鲜克乘。
履信多愆期。思顺焉足凭。
慷慨临川响。非此孰为兴。
哀吟梁甫巅。慷慨独拊膺。
汉家青史上,计拙是和亲。社稷依明主,安危托妇人。
岂能将玉貌,便拟静胡尘。地下千年骨,谁为辅佐臣。
时危家如寄,生离恨终天。
称家毕婚姻,岂必齐宋贤。
白首未可期,乐此桃李年。
畸人感雉飞,七载操断弦。
三年扬州梦,化作空中烟。
大义古有制,私情岂云牵。
命也我所安,抚事增怅然。
昔在齐威王,选人以治氓。惟彼阿大夫,籍络日有声。
唯此即墨宰,小人共谗倾。是非并颠倒,四境交侵兵。
安得召左右,阿党尽为烹?昔在楚庄王,三年不听政。
膝上置美女,饮酒不曾醒。有鸟止于阜,不蜚亦不鸣。
安得任伍举,一朝霸名成?昔在帝武丁,三年不出令。
恭默以思道,殷国未能宁。安得梦圣人,求之傅岩形?
紫盖横天整复斜,兴亡接翅似昏鸦。
旧时石阙摩云处,荻屋荆扉一两家。
风敲玉钩虾须垂,寒乌栖月万年枝。香薰翠被春宵冷,玉臂曲作珊瑚枕。
为臣惟命敢辞难,脱遇艰难亦自安。试看子卿持节处,雪花如席不知寒。
王氏席世宠,垂组驰朱轮。
五侯同日拜,四塞黄雾昏。
妖气徒勃勃,爵王各终身。
富贵若在天,祸淫真谬云。
玉川破屋不全抛,若比扬雄欠解嘲。稚子何心守环堵,旁人应笑捲重茅。
谁怜门树乌三绕,自爱云松鹤一巢。安得万间寒士庇,无令风雨藓痕交。
杂虏客来齐,时作在角抵。扬鞭渡易水,直至龙城西。
日昏笳乱动,天曙马争嘶。不能通瀚海,无面见三齐。