东归剡曲只三程,旅泊还如万里行。
灯影动摇风不定,船声鼞鞳浪初生。
曳裾非复白头事,瞑目那求青史名。
归去若为消暮境,一蓑烟雨学春耕。
小市禁烟馀,东郊展墓初。桐阴覆碧井,泉脉入清渠。
贫悴停游舫,龙钟废荷锄。西窗斜日在,且复勘残书。
肺渴常止酒,目昏复捐书。
蒲团坐袖手,一窗宽有余。
心知世缘薄,分与钟鼎疏。
湛然千仞渊,养此径寸珠。
光明照忧患,何适不自娱。
白云可与友,晴空闲卷舒。
派出昆崙五色流,一支黄浊贯中州。吹沙走浪几千里,转侧屋闾无处求。
桑条索漠栋花繁,风敛余香暗度垣。
黄鸟数声残午梦,尚疑身属半山园。
几回飞梦绕松楸,万叠云山紫翠浮。客里又逢寒食至,那能不动故乡愁。
故国音书阻一方,天涯此日思茫茫。风烟岁晚添离恨,湖海尊前即大荒。
薄宦驱人向愁悴,旧游惟我最颠狂。细思万石亭前事,辜负黄花满帽香。
庭院轻寒新雨过,江城寒食野花飞。
故园北望一千里,极目江枫客未归。
往来三十载,一梦了无痕。独上东岩望,还开九日樽。
饥鸦行帽顶,来雁阵江门。淡淡斜阳处,人归何处村。
薄俗方沈溺,亲情自酌斟。
雨声书屋冷,春意酒杯深。
危世不多话,醉中时一吟。
明年如老健,此会得重寻。