五十无闻将六十,不才孤负宠恩深。惟应一片清秋月,解照平生报主心。
夕阳低尽柳如烟。淡平川。断肠天。今夜十分,霜月更娟娟。怎得人如天上月,虽暂缺,有时圆。
断云飞雨又经年。思凄然。泪涓涓。且做如今,要见也无缘。因甚江头来处雁,飞不到,小楼边。
碧梧和露滴清秋。小庭幽。翠烟流。羞带一襟,明月上危楼。苦恨秋江风与月,偏管断,这些愁。此情空道两绸缪。信悠悠。几时休。到得如今,刬地见无由。拟待不能思想得,无限事,在心头。
帝俞赓载下方壶。雨随车。旷时无。尽道南丰,仙骨秀而都。光照丹丘人快睹,金腰褭,玉蟾蜍。
自怜老景病仍臒。芘微躯。驻安舆。暗润赤城,风露喜踟蹰。行矣相门还入相,看惠爱,咏猗欤。
雪消霜入小溪舟。试浮游。上山头。薄薄寒烟,依旧未全收。问道梅花开也未,吟不尽,一春愁。襟怀如此老还休。懒凝眸。转深幽。诗罢一眉,新月又如钩。腊后春前村意远,回棹稳,水西流。
冷云去仍来,冻雨落还歇。
平明一篙涨,珍重送船发。
端成南溪泛,宁复东堂谒。
何时公三日,请泽看山笏。
恩勤一未报,终古铭肌骨。
幡幡迹虽远,耿耿心不没。
门阑如水波,永印此孤月。
新来曾被眼奚搐。不甘伏。怎拘束。似梦还真,烦乱损心曲。见面暂时还不见,看不足、惜不足。
不成欢笑不成哭。戏人目。远山蹙。有分看伊,无分共伊宿。一贯一文跷十贯,千不足、万不足。
画堂高会酒阑珊。倚栏干。霎时间。千里关山,常恨见伊难。及至而今相见了,依旧隔关山。
倩人传语问平安。省愁烦。泪休弹。哭损眼儿,不似旧时单。寻得石榴双叶子,恁寄与、插云鬟。
海底飞尘终有日,山头化石岂无时。谁道小郎抛(pāo)小妇,船头一去没回期。
海底飞尘:即沧海成尘。比喻人世短暂。山头化石:古代传说,有女子送夫从役远方,立于山上望夫,化为石。此处借咏思妇。
前瞻马耳九仙山。碧连天。晚云閒。城上高台,真个是超然。
莫使匆匆云雨散,今夜里,月婵娟。
小溪鸥鹭静联拳。去翩翩。点轻烟。人事凄凉,回首便他年。
莫忘使君歌笑处,垂柳下,矮槐前。