蹀躞青骊马,往战城南畿。五历鱼丽阵,三入九重围。
名慑武安将,血污秦王衣。为君意气重,无功终不归。
前有浊樽酒,忧思乱纷纷。小来重意气,学剑不学文。
忽值胡关静,匈奴遂两分。天山已半出,龙城无片云。
汉世平如此,何用李将军。
陌上何喧喧,匈奴围塞垣。黑云藏赵树,黄尘埋陇垠。
天子羽书劳,将军在玉门。
河湟何计绝烽烟,免使征人更戍边。尽放农桑无一事,遣教知有太平年。
我爱乐天文,平易更精切。
笔端应有口,心事无不说。
游戏供日用,工巧疑天设。
述情悉毫厘,辨理穷曲折。
如我本欲言,挽我开齿颊。
如人病瘖哑,代我传喉舌。
惊骀拟举步,骏足过如瞥。
弱弧未及弯,强絮已穿札。
抚才初自愧,适意还深惬。
读尽一编诗,胸怀消百结。
万事皆从适意休,何须快马骋长楸。
高人鼓吹鸣蛙地,当世神仙笑躄楼。
燕到捲簾如旧分,花开逢雨最闲愁。
僧来更学尝茶诀,白乳枪旗带露收。
泽(zé)国江山入战图,生民何计乐樵(qiáo)苏。
凭君莫话封侯事,一将功成万骨枯。
大片的水域江山都已绘入战图,百姓想要打柴割草度日而不得。
请你不要再提封侯的事情了,一将功成要牺牲多少士卒生命!
泽国:水乡。樵苏:指日常生计。
木末孤蝉鸣不休,客子正倦还登楼。
断虹阁尽芳草雨,孤雁点破南云秋。
识头笳声撼落叶,渡口霞影摇轻舟。
浮生扰扰事无限,搔首坐看斜阳收。
老来惟有看山癖,踏雪来寻洞府春。
已爱匡庐无俗骨,更逢姑射露天真。
参差玉树千岩里,高下蓝田一水滨。
乘兴去留人莫怪,风流元是剡中人。
田家喜雨足,邻老相招携。泉溢沟塍坏,麦高桑柘低。
呼儿催放犊,宿客待烹鸡。搔首蓬门下,如将轩冕齐。