修竹千竿屋数椽,白云寒瀑挂岩边。就中若许添尘客,愿借山翁一榻眠。
江空不渡,恨蘼芜杜若,零落无数。还道荒寒,婉娩流年,望望美人迟暮。风烟雨雪阴睛晚,更何须,春风千树。尽城、落木萧萧,日夜江声流去。
日晏山深闻笛,恐他年流落,与子同赋。事阔心违,交淡媒劳,蔓草沾衣多露。汀洲窈窕余醒寐,遗珮浮沈沣浦。有白鸥淡月,微波寄语,逍遥容与。
闻说蓬莱水已枯,懒从海上拾珊瑚。山前石烂云生母,天际禽飞雪作姑。
三尺清冰雷焕剑,一杯元气长房壶。此中尽是琼林侣,何事年来不寄书。
天王不西狩,列国多游士。楚狂独何人,长歌向夫子。
慷慨凤德衰,当已胡弗已。晏岁草木蕃,吾道亦云否。
岐山鸟不至,吾已方自此。
寥寥宇宙间,咄咄古今裹。游者可为纶,飞者可矰矢。
至若乘风云,犹龙有老子。商周几阅代,柱下寄藏史。
西归为谁来,独为关尹喜。将与溟涬游,道德落陈纸。
上下五千言,字字抉玄秘。无名天地根,尔乃是道纪。
虚心与实腹,剌剌含至理。知雄以守雌,涉世混尘滓。
玄同究旨归,守朴而已矣。世衰朴亦散,大道久沦弃。
纷纷知巧场,窍凿浑沌毁。战争蜗角名,攘夺蝇头利。
嗟哉彼世愚,劳扰何时止。焦灼膏火中,长生安可冀。
如何得长生,试请问李耳。此老意云何,不过静者是。
吾翁尚玄默,不共世俗靡。便腹贮大真,冲虑契玄旨。
与物忘町畦,出口泯臧否。息机娱林泉,厌喧避城市。
岸帻南山云,濯足矶头水。客来一杯酒,客去仍隐几。
醉乡并梦境,此外皆尘秕。全生得要术,汗漫托无始。
人拟葛天民,我曰有道器。青牛西去后,黄老恣麈尾。
无心合道真,千古如翁几。倘逢皓发人,关尹若舟起。
欣睹玳筵开,东来佳气紫。
孤雁暮飞急,萧萧天地秋。关河正黄叶,消息断青楼。湘渚烟波远,骊山风雨愁。此时万里道,魂梦绕沧洲。
雪意满前山,苍云落寒树。扁舟人不归,想在溪中住。
月在中,井水明,匪井水之明,姑之心。今日为王氏姑,明日为李家妇。
茑萝系乔枝,同心誓相守。金镮双威甤,母欲夺之。
金镮不可断,姑心不可转。金镮可断,井水可浊。姑心不可转,姑身不可辱。
母知有姑,姑知有夫。鸳鸯铩其羽,安能傍鸥语?生不同室,死或同穴。
井水之清,金镮之贞。
为云为雨定成虚,醉脸笼娇试粉初。举国春风避姚魏,换胎天质到黄徐。
百年金谷凭栏袖,三月扬州载酒车。我欲禅居净馀习,湖滩枕石看游鱼。
谁貌江南景,风烟万里宽。金银开佛寺,紫翠出林峦。
远客驰行役,幽人赋《考槃》。苍茫无限意,抚卷为盘桓。