眷言一杯酒,凄怆起离忧。夜花飘露气,暗水急还流。
雁行遥上月,虫声迥映秋。明日河梁上,谁与论仙舟。
野寺寒山天一涯,深春迟日柳风斜。每逢禁火怜佳节,却对残烟惜暮花。
蝴蝶梦中谁作客,杜鹃声尽不还家。因人吟望成惆怅,虚掷浮生负岁华。
燕泥半落乌衣巷,柳色全添绿绮窗。且伴丁香过寒食,弄晴蝴蝶一双双。
草,草。折宜,看好。满地生,催人老。金殿玉砌,荒城古道。青青千里遥,怅怅三春早。每逢南北离别,乍逐东西倾倒。一身本是山中人,聊与王孙慰怀抱。
华亭霁色满今朝,云里樯竿去转遥。
莫怪山前深复浅,清淮一日两回潮。
处处丛林似力成,天然飞寺依云屏。曾闻猿化留题壁,知有龙来听讲经。
一水静涵僧眼碧,数峰高耸佛头青。顾余自是耽幽者,对景长吟酒半醒。
海外连年战血殷,滇中又见阵云环。弭兵万国无长策,养拙三荣有故山。
座拥图书惟教子,天寒风雨不开颜。故人强半京华老,我望京华梦总悭。
倾盖即相知,逢君白恨迟。
丘园遽为别,弧矢独何之。
云指真人气,风歌猛士词。
荒台如更上,莫及暮秋时。
忽得三巴信,郎归未有期。只言风浪险,不是薄情儿。
少侍武皇亲幸时,天闲赤骠寻常骑。当围一箭落双隼,万口啧啧称男儿。
天山夜捣单于垒,茐岭朝倾颉利师。琵琶帐底金凿落,刁斗营前铁蒺藜。
穰苴岂解知合变,孙武何曾识偶奇。当时只拟名不朽,誓向藁街悬贼首。
相如白璧还奉君,晋鄙兵符夺悬肘。谩说三徵出草莱,谁誇百步穿杨柳。
运筹不数张文成,决计浪传陈户牖。长笑廉颇惟善饭,也知樊哙徒誇酒。
蹉跎世事若浮云,阃外传喧寂不闻。帐下争趋新号令,道傍谁识旧将军。
对客龙钟羞讲武,逢人磬折学谈文。壁上蟏蛸翳双剑,门前鸟雀散三军。
愿得子方怜老马,还同魏尚叙前勋。