男儿事征战,所愿树奇勋。
奈何作奴隶,生死随将军。
寇来不得击,寇去我始闻。
顾惭腰间剑,空有星斗文。
岂不为主用,坐与铅刀群。
身犹执麾盖,茅土何时分。
塞下日无事,安坐不快心。相呼出塞外,驰猎穷山林。
俯身搏猛虎,翻身射飞禽。归来割鲜饮,班坐榆柳阴。
举杯劝同旅,一一手自斟。笑谓灭寇还,为君日挥金。
朝来射黄羊,驰逐出塞游。忽闻匈奴至,万骑寇幽州。
被袍不及甲,肘挟双刃矛。飞身入重围,手取单于头。
归来饮辕门,独耻非伐谋。
男儿事征战,所愿树奇勋。奈何作奴隶,生死随将军。
寇来不得击,寇去我始闻。顾惭腰间剑,空有星斗文。
岂不为主用,坐与铅刀群。身犹执麾盖,茅土何时分。
人物风流往往非,空余陋巷作乌衣。
旧时帘幕无从觅,只有年年社燕归。
阀阅沦亡梐(木互)移,年年旧燕亦双归。
茅檐苇箔无冠盖,不见乌衣见白衣。
莫漫恋浮名,应须薄宦情。百年齐旦暮,前事尽虚盈。
愁鬓行看白,童颜学未成。无过天竺国,依止古先生。
漠漠佳城幽,苍苍松槚暮。鲁幕飘欲卷,宛驷悲还顾。
楚挽绕庐山,胡笳临武库。怅然郊原静,烟生归鸟度。
汀洲采白蘋,日落江南春。洞庭有归客,潇湘逢故人。
故人何不返,春华复应晚。不道新知乐,只言行路远。
开遍低棚扁豆花,随人去住总天涯。秋风已老犹题扇,布被新凉顿忆家。
病后壶觞成故友,梦中草木长春芽。临窗破闷披书帙,不为生徒坐绛纱。