驰射罢金沟,戏笑上云楼。少妻鸣赵瑟,侍妓转吴讴。
杯度浮香满,扇举细尘浮。星河耿凉夜,飞月艳新秋。
忽念奔驹促,弥欣执烛游。
任侠重芳辰,相从竞逐春。金羁络赭汗,紫缕应红尘。
宝剑提三尺,雕弓韬六钧。鸣珂蹀细柳,飞盖出宜春。
遥见浮光发,悬知上头人。
江淮一望意悠然,水绕隋宫落雁前。宝应野云生古渡,广陵寒树接荒烟。
寝园碧草馀春在,辇道飞花返照悬。回首帝城歌舞地,垂杨空拂钓鱼船。
朝望汉阳云,暮植香山杖。
长风如奔湍,千林共一响。
前登见石坪,有庵大如掌。
孤松翼岭深,残霞延月上。
黄精具嘉蔬,叶罗新饷。
已作山中人,惯受伊蒲享。
悟彼服食者,虚结烟岚想。
孤舟容膝自能安,咒合滩声十八盘。江树迎人如旧识,青山过眼倩谁看。
烟横吴岫知春早,暖入平湖见雪残。载得一乘归静社,手翻千卷解空观。
疏云漏微雨,方霁月已白。垂竿夕未归,独坐忘机客。
斜看孤鹭飞,点破遥江碧。
越王台上望,秋色最堪怜。五虎罗青嶂,双鸿破碧天。
芙蓉充杂佩,蟋蟀伴孤眠。欲觅知音者,雷阳路几千。
蟾光堪自笑,浮世懒思量。身得几时活,眼开终日忙。千门无寿药,一镜有愁霜。早向尘埃外,光阴任短长。
几树桃花一色红,野人篱落见春风。种来无意看偏好,开到多时赏复空。
可奈蝶蜂群采处,亦闻鸡犬数声中。曾宜潘岳《闲居赋》,别有芳名自不同。
逖泉已矣又菇蕕,半壁乾坤只恁休。
频岁建杓移北斗,何人持节救东瓯。
烟蜚樯艣风涛怒,云锁楼台日月愁。
南望羊城天欲暮,可堪回首问神州。