万卷堆中种眼花,睡魔亦厌夜深茶。平生不草长门赋,岂有黄金送酒家。
松竹森森匝四围,一回来此一忘归。猿攀东岭啼寒月,僧指西峰笑落晖。
山色云含牵客思,池光风动射人衣。乐山乐水皆仁智,岂倦驱驰到翠微。
城濠四面竹成坡,列栅依稀挂紫萝。知是野人生计足,晚风渔唱和樵歌。
遥夜不成寐,披襟坐前扉。凉月下庭砌,北风吹罗帏。
花阴纷倚薄,潭影相含辉。人幽境逾寂,心定无是非。
有衣聊自著,有笔聊自挥。顾影即为伴,閒吟亦疗饥。
疏慵存我拙,傲慢任人诽。失足良可悯,坚志谁能违。
盈满易倾覆,荣枯同所归。迟明园径熟,浥露摘芳薇。
江头夜哭声呜呜,乡音仿佛越与吴。更闻醉骂哭随止,从此竟夜惟呼卢。
市门早开群妇走,白棓驱阿似雷吼。叱使沿街索酒钱,泪珠簌簌擎纤手。
自言生长深闺房,谁知万里投边疆。缠身铁械死不得,羞颜无处堪遮藏。
罪人之孥尽应殪,皇恩宥减等天地。男儿屠裂有余辜,那许蛾眉言节义。
卜筑成佳致,幽栖乐圣时。
何如谢公墅,略似习家池。
地暖梅开早,天寒酒熟迟。
催租人去后,续得夜来诗。
学默三年漫不应,流光一去意无征。
缘如发白因循染,道似山青自在凝。
犹有形骸生影迹,却将文字寄名称。
一川月色多于水,更着秋霜见底澄。
古寺松轩雨声别,寒窗听久诗魔发。
记得年前在赤城,石楼梦觉三更雪。
金乌旋辟敛双翼,云衣铺絮天光黑。蛟宫缫出冰蚕丝,散作千条万条密。
冲风仄径缘秋毫,举头远见千峰高。浮青积翠互明灭,势如昂首将翔翱。
横空半入青天影,几度天风吹不醒。马蹄泥滑石磴斜,僮仆惊呼到凤岭。
苍茫雨色群峰连,峻岭高高尺五天。阿阁九苞泽深雾,虞廷六翮凝朝烟。
西岐圣德周群类,远听雍喈鸣圣瑞。我欲披寻丹穴踪,满坞湿云常似醉。
湿云接天山势崇,两当流水东复东。冲开峰顶雨丝脚,山鸟一声斜日红。
寒云漾空山影湿,槎丫老树万株直。神鞭鞭石石怒飞,削出方城绝四壁。
万夫结寨高入云,猿猱臂断鸿翼折。山精冻死静白日,绣作层层土花碧。