曲江池畔龙化鱼,明光宫前垂献书。丈夫意气薄霄漠,健翮不受樊笼拘。
归来吴门领燕月,三尺剑光飞刻缺。不容匣底绣紫苔,要封塞外天骄血。
我曾曳裾趋后尘,壶觞觚墨时相亲。荆卿台前雪没胫,狂游不惜肌肤皴。
南薰楼头一分手,过隙光阴白驹走。翠帘两度见飞萤,消息不闻空仰斗。
今夜翩然入梦魂,五色彩笔扛昆崙。白日下照寸心苦,好风吹入金马门。
金马之门在天上,双双玉人笑相向。梦回海角只孤吟,千里百里相思心。
霜华满地月华白,悠悠何处鸣寒砧。
不舍奸雄却舍身,下愚愚甚甚商辛。佛家多少波罗蜜,不救台城荷荷人。
游遍金山寺,都无一句诗。诗中写不尽,只许此心知。
花作婵娟玉作妆,风流争似旧徐娘。
夜深曲曲湾湾月,万里随君一寸肠。
太华莲峰降岳灵,两川棠树接郊坰.政同兄弟人人乐,
曲奏埙篪处处听。杨叶百穿荣会府,芝泥五色耀天庭。
各抛笔砚夸旄钺,莫遣文星让将星。
自到山阳不许辞,高斋日夜有佳期。管弦正合看书院,
语笑方酣各咏诗。银汉雪晴褰翠幕,清淮月影落金卮。
洛阳归客明朝去,容趁城东花发时。
从一勺,至千里。
时行时止。道性净皆然,交情淡如此。
我在石渠署里。两心相忆似流波,潺(chán)湲(yuán)日夜无穷已。
至清,尽美。水,极其清澈,极为漂亮。从一勺,到汇聚成河奔至千里。利人利物,
对人和物都有好处,一会急行一会缓止。道性净皆然,交情淡如此。有品行的都是如此,就像人与人之间的交情。君游金谷堤上,
你在金谷的堤上,我在石渠的署里。两心相忆似流波,潺湲日夜无穷已。两心相应和流水一般,慢慢流动无穷无尽。
至清:过于清澈;极其清澈。尽美:极美;完美。从一勺,至千里。利人利物,
道性:有道德品性、合道之性、出家人所谓修道之情志等义。君游金谷堤上,
远谪年犹少,初归鬓已衰。
门闲故吏去,室静老僧期。
不见蜘蛛集,频为佝偻欺。
颖微囊未出,寒甚谷难吹。
濩落唯心在,平生有己知。
商歌夜深后,听者竟为谁。
我当年被贬他乡的时候尚且还年轻,刚刚归来故乡之时两鬓已经斑白。
我的门庭已经稀落,以前服侍我的老部下都已经离去,屋子里幽静安定,这种情况正是我这老僧所期待的。
我没有看到屋中有蜘蛛聚集的吉祥的迹象,而我的身体却频频被这佝偻病所欺扰。
针尖已经不再锋利,却还没有出口袋,天气十分严寒,即使邹衍吹律也不能“暖气寒谷”。
我沦落失意但内心仍在,一生中也有几个知己。
在夜深之后唱起商歌,听的人又会有谁呢?
颖囊未出:比喻才华未得显露或施展。
濩落:沦落失意。
鹦鹉洲头浪飐(zhǎn)沙,青楼春望日将斜。
衔(xián)泥燕子争归舍,独自狂夫不忆家。
鹦鹉洲头波浪卷着泥沙,青楼上少妇凝望春光,直到夕阳西下。
衔泥的燕子都争着回巢,只有那冤家就一点也不想家。
鹦鹉洲:原在武昌一带长江中。唐诗人崔颢《黄鹤楼》诗有"芳草萋萋鹦鹉洲"之句。青楼:旧称歌女、妓女所居之处为青楼。
狂夫:不合时俗、放浪形骸之人。
莫道谗(chán)言如浪深,莫言迁客似沙沉。
千淘万漉(lù)虽辛苦,吹尽狂沙始到金。
不要说谗言如同凶恶的浪涛一样令人恐惧,也不要说被贬之人好像泥沙一样在水底埋沉。
要经过千遍万遍的过滤,历尽千辛万苦,最终才能淘尽泥沙得到闪闪发光的黄金。
谗言:毁谤的话。迁客:被贬职调往边远地方的官。
漉:水慢慢地渗下。