钟阜龙蟠势可奇,何年开此帝王基。
东西日月磨今古,南北江山几合离。
六代衣冠荒草下,中原台殿白云涯。
春风吹落英雄泪,立尽斜阳未有诗。
玉衡既已骖。羲和若飞淩。
四运循环转。寒暑自相承。
冉冉年时暮。迢迢天路徵。
招摇东北指。大火西南升。
悲风无绝响。玄云互相仍。
丰冰凭川结。零露弥天凝。
年命时相逝。庆云鲜克乘。
履信多愆期。思顺焉足凭。
慷慨临川响。非此孰为兴。
哀吟梁甫巅。慷慨独拊膺。
桃花春水木兰桡。
金覊翠盖聚河桥。
陇西上计应行去。
城南美人啼着曙。
层岩远接天,绝岭上栖烟。松低轻盖偃,藤细弱丝悬。
石明如挂镜,苔分似列钱。暂策为龙杖,何处得神仙。
梨花魂醉草伤秋,玉笛霓裳事已休。
谁信一勾罗袜内,能藏天宝许多愁。
铁瓮高资只半程,柴沟晓发暮金陵。
莫言三宿何濡滞,已觉匆匆役此生。
霜华月皎更将尽,闺中少妇芳心静。乌啼一声到耳边,愁肠搅乱不成眠。
士林哀些为谁吟,欲慰银台痛恨心。芸掩父书宁忍读,泪随乌鸟故难任。
牛眠地远山千仞,凤阁文雄字万金。他日陇阡重作表,想应松柏已成阴。
可怜楚破息,肠断息夫人。仍为泉下骨,不作楚王嫔。
楚王宠莫盛,息君情更亲。情亲怨生别,一朝俱杀身。
万仞钟山著屐登,中原今隔几崚嶒。
自怜不及天边雁,岁逐春风到八陵。