万木彫零独有松,雪霜风里几春冬。须知受变方成物,直上云霄舞翠龙。
今日冠春春十分,画图深处著侬身。
纷纷扑面狂蜂蝶,错认閒人作主人。
岘石巉嵾孤根深,下盘厚土云气阴。中有千万窍突如,风来遇之如笙琴。
昨当醉狂推撼此,天地忽然为之动,山鸣鬼哭百兽吟。
我时便欲驱使六丁移之去,家遥屋卑无顿处。于乎一石且无顿处,徘徊归来日沉树。
九日清尊强挽秋,满庭风雨复谁游。俗人言下无三语,此老胸中有九流。
白发不妨欺短帽,黄花应解笑痴愁。客情老去何曾好,双鲤书来几日收。
楼前楼后独徘徊,便当登高百尺台。海内共知吾辈老,江南未见菊花开。
细思去岁人谁健,遥想中原雁已来。我似少陵亦赊酒,不妨剩举两三杯。
晨行泰山下,兴怀念梁甫。
欲往失所从,荒途亘今古。
却立空踟蹰,忧来与谁语。
日暮遵归途,冥冥暗风雨。
错漠伤怀抱,仅得依门户。
幡然赓长谣,培塿隘齐鲁。
何当执策从銮旗,翼赞登封继三五。
派出昆仑五色流,一支黄浊贯中州。
吹沙走浪几千里,转侧屋闾无处求。
山川相对一悲翁,往事纷纷梦寐中。
邂逅故人恩意在,低徊今日笑言同。
看吹陌上杨花满,忽忆岩前蕙帐空。
亦见桐乡诸父老,为传衰飒病春风。
九日无欢可得追,飘然随意历山陂。
蒋陵西井风烟惨,也有黄花一两枝。
峡云烘日欲成霞,瀼水成纹浅见沙。
又向蛮方作寒食,强持扈酒对梨花。
物如巢燕年年客,心羡游僧处处家。
赖有春风能领略,一生相伴遍天涯。