二年官扬犹一炊,丞聋毋害守不讥。
帝知无功呼返之,具舟从江民不知。
道傍愚叟为涕洟,岂无爱人如尔为。
我谢叟归视汝儿,风号鸿潦水涸陂。
冰塞川船不可移,白蜺横野光逶迤。
寒威上射小日规,旦行一里方午维。
十日系野儿啼饥,中无载盗过不窥。
官令十夫为操椎,耶许相力哀复疲。
我笑遣夫是安施,霜不杀草圣所欷。
岁十一月冰固宜,逆天进亦不可几。
为儿搏饭儿安嬉,宁三月暖犹流凘。
使君心赏在高山,栎社宁烦匠石看。
能似鼠多愁渡谷,仕如鲶钝笑缘竿。
威仪披雾窥文豹,音韵当衢听玉鸾。
曾共广陵花下醉,绨袍应叹一何寒。
百年能几时,何不逍遥游。欲绝尘土迹,且居明月楼。
高情属遥漠,延睇舒层丘。待我凌云翔,与子谈九州。
陆生居吴中,郁为当世师。吐言如洪钟,奋翼比长离。
声华绍父祖,出处关兴衰。戴渊投剑日,周处剌蛟时。
自非君子者,斯人焉取斯。
竹也中虚谷也虚,两虚相得闹中无。月来风动时尤好,那更高人也自如。
只凭风作使,全仰柳为都。一腹清何甚,双翎薄更无。
伴貂金换酒,并雀画成图。恐是千年恨,偏令落日呼。
西北朝天路,登临思上才。城闲烟草遍,村暗雨云回。
人岂无端别,猿应有意哀。征南予更远,吟断望乡台。
此是渊明向上人,少年早已谢簪绅。谈优雅号周禅客,意散宜称谢道民。
书疏苦无多字数,岁时但觉两情亲。寒窗欠我煨炉语,久办青鞋拟乞身。
凉州女,紫塞春,轻黄浓黛君莫讴,
汉宫曾此选才人。鹿角角,鱼鳞鳞,
有山有水无此珍,我强宽愁亦怒嗔。
逢著澄江悔不咏,功曹岂自夸诗圣。
山前霖雨霁,流水兴何长。
曲涧通兰若,馀间到草堂。
龙鳞应已备,鱼尾得令狂。
奏凯入关阵,寻仙泛海航。
月添波荡漾,风共影瀰茫。
不作羇臣泪,明朝涸复常。