舟脱鹅{外疒内贵}浅,兵牵鴈脚齐。
兼沙水黄浊,穿垅岸高低。
瘦土黄姜石,枯株长树鸡。
薄言归向晚,路入赤云西。
飞鷁去江西,秋飚满桂旗。
芦洲花白处,枫岸处丹时。
沙鸟看来没,云山爱後移。
高才属滕阁,家擅子卿诗。
方闻病下利,曾不药物止。
区区溷匽间,其往宁得已。
每为青蝇喧,似与紫姑喜。
倾肠倒腹後,乃是胸中美。
更衣入侍宫中贵,韡韡芸黄殿后花。
斗色长宜日光近,生辉尤喜盖阴斜。
依稀鞠服开风袂,约略仙盟裹露华。
不与艳桃偷结子,漫天飞去作朝霞。
裹髻不裹额,自名燕子巾。
翼覆尾涏涏,谁问巢由人。
展开阅读全文
自我历官三十年,有脚未曾行蜀川。
李白尝言道之艰险,长嗟难剧上青天。
鸟悲猿嚎马蹄脱,苔梯雨栈愁倾颠。
苍崖下窥不见底,但听雷声辊石悬湍溅。
晓盘青泥上高烟,暮盘青泥到下泉。
剑阁如剑,巉然割肠刺恨今古连。
尔去三千九百里,巴山小马乌布鞯。
一妇一奚行李单,家具日货能几钱。
人皆畏避不敢往,此独敢往何所便。
况是初宦无远适,心意自许非由铨。
异乎哉,我今送尔徒哀怜。
展开阅读全文
悲愁快於刀,内割肝肠痛。
有在皆旧物,唯尔与此共。
衣裳昔所制,箧笥忍更弄。
朝夕拜空位,绘写恨少动。
虽死情难迁,合姓义已重。
吾身行将衰,同穴诗可诵。
澄泥丛台泥,瓦斲邺宫瓦。
共为几桉用,相与笔墨假。
赋无左思作,书媿右军写。
初从故人来,自来邯郸下,
物因人以重,谬当好事者。
指点东山路,松林一望中。芙蓉争弄日,杨柳半凋风。
我到吟何比,人閒兴偶同。只宜携妓饮,名宦付诸公。