桃李春场一閧空,暮年心事只青松。饱知桤木三年大,绝厌花枝百日红。
岁晚风霜坯屈蠖,夜深笙鹤度天风。他时愿结鸡窠伴,为问岩前十八公。
高覆松阴复竹阴,窝藏宝刹绝尘侵。千寻峭壁俯湖险,一径寒云郁舍深。
行脚僧忘参上乘,欢颜佛是旧知音。重游先与山灵约,容我山巅一鼓琴。
遥望西山岑,白云日归去。驱马向山中,不见云宿处。
世祖图勋旧,先公立要途。声华台阁重,宠渥禁庭殊。
喜见传家子,真成堕地驹。春云浮玉树,秋水出冰壶。
世赏诸侯爵,平分刺史符。气吞云梦泽,思绕洞庭湖。
忧国头将白,移官绂尚朱。敬亭吴楚胜,别驾孝廉俱。
吏慑神明政,民怀抚字劬。丹衷深感格,甘雨遂沾濡。
柏府章交荐,薇垣礼独逾。甘棠歌召伯,击壤咏康衢。
铨吏持筹策,年劳限累铢。承恩迁五马,恋阙起双凫。
鼓枻辞吴会,扬舲入帝都。春风吟芍药,夜雪拥
大山何连延,细岑若回顾。中有微径通,两村隔松雾。
平畴开朝日,宿麦半凝冱。云根脉未泄,涓流但微注。
野人篱落小,鸣鸡隐杂树。虽无泛胜书,农话眷幽素。
稍营下噀业,更羡上洄住。竹桥滑春霜,往来定非误。
富春县前江势奔,危楼如画俯山根。
林林人影向沙市,叶叶风帆下海门。
秋入遥空无寸翳,旱经焦土有千村。
田家正堕忧时泪,安得新酤倒瓦盆?
公子敬爱客,终宴不知疲。
清夜游西园,飞盖相追随。
明月澄清景,列宿(xiù)正参(cēn)差(cī)。
秋兰被长坂,朱华冒绿池。
潜鱼跃清波,好鸟鸣高枝。
神飚(biāo)接丹毂(gǔ),轻辇(niǎn)随风移。
飘飖(yáo)放志意,千秋长若斯。
子桓公子敬爱众宾客,宴饮终日都不觉得疲累。
寂静的良夜又去西园游玩,车盖亭亭如飞地前后追随。
明月洒下如练的清光,天上的繁星稀疏辉映。
秋兰丛生于斜斜的长坂,芙蓉遮满了一池渌水。
清波上跃出水底的游鱼,树枝间传来鸟儿的啼声。
大风吹动红色的车轮,马车在风中奔驰如飞。
我们纵情遨游,逍遥自在,好希望能这样过一千年。
公宴:群臣受公家之邀而侍宴。公子:这里是指曹丕。敬爱:一作“爱敬”。
西园:在邺城(今河北临漳)西。一说指玄武苑。飞盖:轻便行进飞快的车。
景:指月光。列宿:众星。参差:不齐的样子。
被:覆盖。长坂:斜坡。朱华:指芙蓉,即荷花。冒:覆盖。
飚:回风。丹毂:用红色涂饰的毂。毂,车轮中心的圆木。辇:古代人拉的车,后多指皇室和贵族所用的车。
飘飖:随风飘动。这里用来形容逍遥、游乐。千秋:千年,意思是一辈子。若斯:如此。
石壁飞泉洒不乾,松阴满目寺门寒。梅花开尽无人到,万叠春山独自看。
依然木石居,造物任乘除。
时事今休问,山中计不疎。
泉声增雨后,禽语变春初。
吟得诗名世,终身甘荷锄。
灵源寂寂何杳寞,先天后天谁疏凿。
疑是娲皇功教学法全,漏泄银河斜界落。