世人每嫌春去速,我今只恨春来迟。清明已过犹飞雪,景奇可异非其时。
千林远望嗟枝瘦,细察方知蕾似豆。待之半月复兼旬,消息沉沉春不透。
九十春期不待人,何年陌上花枝茂。主人招宴烦恼除,谈玄谈艺语如珠。
素障高张钱选画,池塘乐事草虫图。画工巧笔何由现,凭借明灯烘背面。
千年平视难得真,神妙秋毫今始见。翠带波萦水荇柔,红绡翅薄蜻蜓倦。
蚱蜢雄踞臂怒张,汹汹欲向谁挑战。蚊团隐约暮天浮,嗡嗡恍惚声成片。
荷叶虽残绿尚妍,低昂好作水中天。护它蛙伴双双坐,闲话今年并去年。
我自离家千万里,春风往往吹愁起。登楼何处望云山,蓟北潇湘期梦里。
今看此画心意投,花鸟虫鱼各自由。我亦开怀权自适,悠然与作逍遥游。
叠翠倚峥嵘,森然众木荣。两条寒玉迸,一槛暑风清。
幽意凭分泻,微澜更合成。谁知阛阓里,扃户小蓬瀛。
十月祈连三尺雪,孤军万里防边敌。鼓钲不动马停嘶,北风吹冻衣裳裂。
元戎怒奋黄金戈,夜移苦战临交河。海云漠漠关月黑,道傍死骨何其多,主恩未报将奈何。
风露萧萧易水旁,官居行部忽云亡。梦魂长绕黄金阙,归兴空怀绿野堂。
八座功名云路迥,两朝恩眷海波长。归来伉俪应同穴,双璧泉台耿夜光。
诸君并是风流客,殢酒微歌我不如。十载飘零浑一梦,百年问讯祗双鱼。
诗篇尚忆同趋省,组绶空怜共直庐。白发青袍吾独老,愧从扬子问潜虚。
惯习干戈事鞍马,初从少小在边城。身微久属千夫长,
家远多亲五郡兵。懒说疆场曾大获,且悲年鬓老长征。
塞鸿过尽残阳里,楼上凄凄暮角声。
国使翻翻随旆旌,陇西岐路足荒城。
毡裘牧马胡雏小,日暮蕃歌三两声。
道士当年九日山,侧身西望翠云间。
一枝乞倚纯阳洞,万仞崔嵬不可攀。
苦乐迎春咏四愁,诏书未暇蔽要囚。
已知行止关天命。暂卜穷通听鬼谋。
移监窖幽餐鼠草,奉春械击易羊裘。
何时放我南归便,抱瓮躬耕死即休。
沙塞何窅窅,树短百草长。大河屈曲流,不复辨四方。
驱车日将夕,黑云隐长冈。人马俱饥疲,解鞍饮寒塘。
张坐逐平地,击火烧乌羊。挏酪过醇酎,摇艳盈杯觞。
既醉歌呜呜,顿蹋如惊狂。月从天外来,耿耿流素光。
悲风动寥廓,拂面吹胡霜。白雁中夜飞,参差自成行。
一箭落霜羽,挟弓负豪强。中情无留滞,千载能鹰扬。