薄命同罹骨肉哀,天涯书信远难来。愁心不似归鸿影,能逐湘江夜月回。
水曲朱门漪漾漫,一帘花雨月波寒。
金闺背衬鸳鸯冷,春困秋千立画干。
威风万里压南邦,东去能翻鸭绿江。
灵怪大千俱破胆,那教猛虎不投降。
春晚北楼上,风多忘日暄。见花思酒客,望柳忆柴门。
高下城中屋,青黄水上村。谁知飘泊处,犹似触篱藩。
雪意满芳洲,苍山引去舟。
霜风醒客梦,笳月起边愁。
万里从军急,孤身倚剑游。
家园落日里,莫上最高楼。
寒食萧条野望阴,一枝筇竹日行吟。出尘笑我烟霞骨,逝水还谁日月心。
薇蕨长时知雨足,鹧鸪啼处怨山深。连年烽火何尝息,残烧而今尚满林。
楚人弓,悬两石,五十万矢陷强敌。
绛人弓,箭三只,长歌入关成伟绩。
多箭不如少箭力。
制敌若在弓矢间,鸣条牧野高于山。
铁厓曰:“断史入诗,箴警多矣。
”
久不登楼望,江天别样清。朔风寒有色,西日照多情。
木落山馀骨,村空水作声。倚窗看未倦,林月一轮明。
鸾坡乌府旧游空,三尺孤坟野寺中。犹有忧时心不死,墓门昨夜起秋风。
顽阴漠漠秋天黑,冷雨潇潇和雪滴。涂中骑士衣裳单,半夜衔枚赴灵壁。
中州近岁雨雪多,只因戍马窥黄河。将军锦帐衣千袭,马上挥鞭传令急。
但令饱暖度朝夕,一死沙场吾不惜。九重日望凯歌归,安知中路行逶迤。
愿将舞女缠头锦,添作征人身上衣。