矢心欲解浮名缚,海上林光汝最真。四百峰峦分我半,清风明月两閒人。
露冷风清正酒酲,谁家今夕不胜情。人间老去无愁思,独倚疏梅看月明。
金笼锁鹦鹉,山木纵斑鸠。巧拙知谁是,天机不自由。
澄江空为谢家有,春草亦傍他门生。若道诗无工拙句,古今何得有诗评。
病叟山中观物坐,长官天上带春回。琴堂未必淹三考,村酤犹堪共一杯。
彩翼云霄看得意,白头供奉愧非才。如今单父无裨补,分俸何须到草莱。
草木自有性,湖山更乞灵。冰霜仙骨瘦,桃李世情腥。
惹袖香全别,和羹子未青。未须携铁笛,吹月上湖亭。
南川钓艇已横波,里水渔翁又放歌。今日未知明日事,且倾君酒为君哦。
裛尘朝雨细,透竹夕阳明。
鸟雀知春去,牛羊散晚晴。
官闲端欲老,谋拙漫无成。
堂下清溪水,三逢苹芷生。
尘壁苍茫有旧题,十年重见一伤悲。
野僧欲与论前事,自说年多不复知。
江乡有奇蔬,本草记菝葜。
驱风利顽痹,解疫补体节。
春深土膏肥,紫笋迸玉裂。
烹之芼姜橘,尽取无可辍。
应同玉井莲,已过猫头茁。
异时中州去,买子携根拨。
免令食蔬人,区区美薇蕨。