白马黄金勒,四足随风起。千金买宝刀,六郡良家子。
朝齧阴山雪,暮饮长城水。横行薄瀚海,一日能千里。
雪仇不顾身,报主宁恤死。壮士悲暮年,良马惜暮齿。
坐老风尘中,穷年胡为尔。月出沙碛黄,日落塞云紫。
独立横秋风,长嘶谢知己。
雨入寒竹响,风吹枯桑疾。微灯照孤坐,馀香綍清室。
念敛尘虑泯,神明定光出。同体不同知,兹理一何密。
寂寞草中兰,亭亭山上松。贞芳日有分,生长耐相容。结根各得地,幸沾雨露功。参辰无停泊,且顾一西东。君但开怀抱,猜恨莫匆匆。
虫语惊寒梦,飒然山夜深。遥镫隔溪隐,残月过庭阴。
野哭多新感,林秋识旧音。年来风物异,不但客伤心。
病过重阳节,出门来访君。但逢篱外菊,独对远山云。
之子几时返,城南又夕曛。何当同把臂,樽酒共论文。
康乐诞通度,实有名家韵。若加绳染功,剖莹乃琼瑾。
宣明体远识,颖达且沈隽。若能去方执,穆穆三才顺。
阿多标独解,弱冠纂华胤。质胜诫无文,基尚又能峻。
通远怀清悟,采采标兰讯。直辔鲜不踬,抑用解偏吝。
微子基微尚,无倦由慕蔺。勿轻一篑少,进往必千仞。
数子勉之哉,风流由尔振。如不犯所知,此外无所慎。
列楹登鲁殿,拥絮拭胡妆。犹将汉闺曲,谁忍奏毡房。
遥忆甘泉夜,暗泪断人肠。
残暑方销歇,西风已渐凉。高柯怜坠叶,疏雨咽寒螀。
入梦新愁积,思家旧恨长。百年应几许,端的为谁忙。
秋高月冷晓风斜,路近灵山望眼赊。叠巘浮青迷鸟道,三峰泻玉镇龙沙。
空潭碧蓄源头水,老树红酣雪后花。安待飞仙同举袂,登巅一览赤城霞。
推篷落残月,津鼓响初沈。斜汉澹微碧,澄川生夕阴。
华年同寂寞,遥夜忆徽音。坐对沧江色,萧然禽向心。