绿阴庭院燕莺啼。乡帘垂。瑞烟霏。一片笙箫,风过彩云低。疑是蕊宫仙子降,翻玉袖,舞瑶姬。冰姿玉骨自新奇。看孙枝。列斑齐。画鼓新歌,喜映两疏眉。袖里桃花□雾湿,应不惜,醉金卮。
行云冉冉度关山。别时难。见时难。怅望南风,早晚送云还。
心事情缘千万劫,无计解,玉连环。
夕阳人影小楼间。曲阑干。晚风寒。料得而今,前后望归鞍。
寂寞梨花枝上雨,人不见,与谁弹。
来鸿去燕十年间。镜中看。各衰颜。恰待蒙泉,东畔买青山。梦里邻村新酿熟,携竹杖,款柴关。人生谁得老来闲。记清欢。见君难。长路悠悠,回首暮云还。断岭不遮南望眼,时为我,一凭阑。
春风花柳日相催。淅江梅。腊前开。开遍山桃,恰到野酴*。商岭东来三百里,红作阵,绿成堆。半山亭下钓鱼台。拂层崖。坐苍苔。林影湖光,佳处两三杯。寄语玉溪王老子,因个甚,不同来。
众人皆醉屈原醒。笑刘伶。酒为名。不道刘伶,久矣笑螟蛉。
死葬糟丘珠不恶,缘底事,赴清泠。
醉乡千古一升平。物忘情。我忘形。相去羲皇,不到一牛鸣。
若见三闾凭寄语,尊有酒,可同倾。
司花著意压春魁。绿云堆。拥香来。冉冉红鸾,十步一徘徊。花到扬州佳丽种,金作屋,玉为阶。门前腰鼓揭春雷。倚妆台。尽人催。莺语丁宁,空绕百十回。不道惜花人欲去,看直待、几时开。
梅梅柳柳闹新晴。趁清明。凤山行。画出灵泉,三月晋兰亭。细马金鞍红袖客,能从我,出重城。赏心乐事古难并。玉双瓶。为冠倾。一曲清歌,休作断肠声。头上花枝如解语,应笑我,未忘情。
旗亭谁唱渭城诗。酒盈卮。两相思。万古垂杨,都是折残枝。旧见青山青似染,缘底事,澹无姿。情缘不到木肠儿。鬓成丝。更须辞。只恨芙蓉,秋露洗胭脂。为问世间离别泪,何日是,滴休时。
李辅之在齐州,予客济源,辅之有和。
荷叶荷花何处好?大明湖上新秋。红妆翠(cuì)盖木兰舟。江山如画里,人物更风流。
千里故人千里月,三年孤负欢游。一尊白酒寄离愁。殷(yīn)勤桥下水,几日到东州!
荷叶荷花当数初秋大明湖上的最好。水兰舟有如穿行于“红妆翠盖”之间,真是江山如画,人更风流。
想借“一尊白酒”以“寄离愁”。桥下的流水倒是善解人意,殷情传情,怎奈路途遥远,何时才能将这离愁寄到东州呢?
李辅之:李天翼,字辅之,固安(今属河北省)人。齐州:治所在今山东济南。济源:今属河南省。
大明湖:在山东济南市西北。明时湖面占府治三分之一。后积土淤垫,湖面大为缩小。红妆翠盖:指荷花荷叶。木兰舟:用木兰树之木材造的船。
三年:词人到河朔三年。孤负:同辜负。东州:代指济南。
富沙耆旧江先生,方册之中久闻名。
今识其子长安城,中年状貌老典刑。
居官不翅冰玉清,未尝一出清之声。
临事不翅水鉴明,未尝一示明之形。
牛刀初割琴初鸣,市稀善获鲜善烹。
江华百里农桑甿,阴受令尹生与成。
尚不能窥岂能评,两部使者识理精。
循吏政出吾六经,一元动荡万汇亨。
不以能称乃真能,交章疾置闻朝廷。
明公归重盖如此,素履复修想俱伟。
立朝致主从今始,廊庙规摹宁出是。
贞观三钱一斗米,房杜传中无可纪。
事业文章非异轨,谁云解此不解彼。
学诗反几我开启,生平方行诗之理。
游泳于诗未知尔,国风雅颂兴赋比。
类发于情止于礼,六义同归一宗旨。
包涵万象无涯涘,骑驴觅驴殆忘己。
子归反听收初视,三百篇中参到髓。