二月江城客,春愁入酒醺。登高见天末,别浦有归云。
明日家书去,征帆带夕曛。梅花不堪折,岭上落纷纷。
兰桡飞渡浈江月,紫阁摇空石突兀。海日初生山雾开,乘兴因之讨奇绝。
孤高宝刹霾云端,古木蒙茸山势盘。禺阳截竹吹管去,灵宫何意留其间。
仙之人兮时税驾,我岂后兮今跻攀。碧天无际真人想,顿忘身谪向人寰。
江入大空深不测,缘知独有蛟龙蟠。老衲看成精舍石,白泡汇作清溪潭。
榛甃舍利金轮灭,韦氏园林花树残。犀沉谁为留金锁,猿去何知解玉环。
以兹振衣不厌高,翩翩直上凌层峦。青天咳唾堕珠玉,白昼红颜生羽翰。
千层山色沉江底,九点芳烟暗碧湾。二仪低悬槛外海,百粤势拊寺前山。
烟霞幻变人间世,云雾湿压清昼寒。便欲举杯酬二字,何当同跨双飞鸾。
凭高远豁万里目,朗诵淮南一破颜。大都无际沧波上,惟有群飞鸥鹭閒。
高高秋月明,北照辽阳城。塞迥光初满,风多晕更生。征人望乡思,战马闻鼙惊。朔风悲边草,胡沙暗虏营。霜凝匣中剑,风惫原上旌。早晚谒金阙,不闻刁斗声。
贼退孤城尚岿然,凄凄霜淞白迷天。岂无荆棘遗寒朗,更恐萑蒲戴阙宣。
转戍已经三岁久,乱离难得一家全。虎班突骑屯江上,乘胜应须荡八埏。
山田不亩平,高下复纵横。人惯缘厓种,牛知避石耕。
科秧分岭色,叠溜学滩声。农事春前足,田蛙正月鸣。
山村初听杜鹃声,日暖风和一晌晴。寒食有诗春意足,不闻天子召韩翃。
谁家女儿青结螺,花前双歌舞婆娑。湘帘在钩明月多,奈此迢迢凉夜何!
银河流光夜初静,姮娥娟娟度鸾影。绮疏美人醉方醒,倚阑吹箫更漏永。
裤褶蛮韡结束轻,容参幕府学谈兵。摩云远过阎浮界,计日应收的博城。
麾下偏裨皆壮士,军中礼数到书生。骕骦感赠银蹄迅,免得长途款段行。
万里辞吴会,经年滞越舟。两行乡国泪,独上海山楼。
飓母威难近,蛮云瘴不收。炎荒非我土,何事爱南游?